Deer Abbey

Deer Abbey był klasztorem cystersów w Buchan w Szkocji. Został założony w 1219 r. przez Williama Comyna, jure uxoris Earla of Buchan, który jest tam również pochowany. Wcześniej istniała tam wspólnota szkockich mnichów lub księży, która nigdy nie liczyła więcej niż piętnastu członków. Notitiae na marginesie Księgi Jeleni odnotowują dotacje dla szkockiej wspólnoty zakonnej z XII wieku oraz twierdzenie, że została ona założona przez świętych Kolumbę i Drostana. Stara wspólnota zakonna została prawdopodobnie wchłonięta przez nową fundację. Historia opactwa po roku 1210 jest niejasna aż do XVI wieku, kiedy to zaczęto je sekularyzować. W 1587 r. opactwo zostało przekształcone w świeckie lordostwo przez komendanta Roberta Keitha II.

Kościół miał kształt krzyża, 157 stóp, z nawą północną. Zachowały się jej fragmenty, a także piscina. Pozostała znaczna część południowej części krużganków, o wymiarach ok. 21 m na 27 m.

Opactwo zostało włączone do ziem otrzymanych przez lorda Pitfoura, a w 1766 roku stało się częścią majątku Pitfoura. Jego syn, trzeci laird, zbudował w 1809 roku mur obwodowy o wysokości 5 metrów i wykorzystywał teren jako sad. Czterokolumnowy dorycki portyk z frontonem pochodzi z wcześniejszego mauzoleum. Odkrył on także niektóre groby, ale nie naruszył ich. Piąty laird oczyścił teren i wykorzystał kamienie z budynku opactwa do wybudowania mauzoleum, w którym pochował swoją córkę zmarłą w 1851 r. w wieku 21 lat. Jedyną inną osobą pochowaną w mauzoleum była teściowa Fergusona. Mauzoleum zostało zniszczone w latach 30. XX wieku, kiedy opactwo przeszło w ręce katolików, a jego fragmenty wykorzystano do budowy wejścia, jednak nie naruszono przy tym grobów Lady Langford i córki Fergusona, Elizy.