Easter Greenock Castle, Greenock

Wielkanocny zamek Greenock był zamkiem o nieznanej konstrukcji w pobliżu miasta Greenock w Szkocji.

Zamek, zbudowany w połowie XVI wieku, stanowił centrum ziem i posiadłości Cartsburn i Easter Greenock. Należały one do Crawfordów z Kilbirnie w Ayrshire, którzy nabyli je za panowania Marii, królowej Szkotów. Cartsburn rozciąga się od Carts Burn na zachodzie wzdłuż rzeki Clyde do punktu, w którym granica wypada w Old Clyde Forge. Ziemie Cartsburn były pierwotnie częścią baronii Kilbirnie i stały się dziedzictwem młodszego brata z tej rodziny, którego potomstwo zakończyło się w osobie Davida Crawforda z Cartsburn za panowania Karola I.

W połowie XVII wieku ziemie Cartsburn i Cartsdyke należały do Johna Crawforda z Kilbirnie, który w 1641 roku, ze względu na swoje wybitne zasługi dla Korony we wczesnych latach wojen o trzy królestwa, został mianowany baronetem przez Karola I. Zmarł w 1662 roku i pozostawił dwie córki, Annę i Małgorzatę, po swojej drugiej żonie Magdalenie, córce lorda Carnegie. Anna wyszła za mąż za Sir Archibalda Stewarta z Blackhall, pierwszego baroneta, natomiast Małgorzata została żoną Patryka Lindsaya, drugiego syna hrabiego Crawford. Ziemie zostały zapisane Małgorzacie i jej męskim spadkobiercom, którzy musieli przyjąć nazwisko Crawfurd z herbem rodowym.

Akt potwierdzenia z 29 czerwca 1663 r. na rzecz Małgorzaty Crawford ziem i baronii Kilbirnie, w tym 40 szylingów ziemi o dawnym zasięgu Cartsburn z budynkami i łowiskami oraz swobodnym wejściem i wyjściem z moczarów i bagien Greenock, wraz z ziemiami młyńskimi Greenock w tej samej baronii. Na mocy tego dokumentu Margaret i jej spadkobiercy mogli sprzedawać i dysponować ziemiami Easter Greenock i Cartsburn. W 1669 roku Margaret Crawford, obecnie Lady Kilbirnie, za zgodą męża sprzedała ziemie Easter Greenock Sir Johnowi Schaw z Wester Greenock, któremu w 1670 roku została przyznana Karta Koronna zawierająca klauzulę, na mocy której Easter i Wester Greenock miały zostać połączone w jedną baronię, nazwaną później Burgh of the Barony of Greenock. Jednakże, rozporządzenie zastrzegało sobie prawo do Cartsburn, które Lady Kilburnie przekazała później swojemu kuzynowi Thomasowi Crawfurdowi z Cartsburn, drugiemu synowi Corneliusa Crawforda z Jordanhill, późniejszemu pierwszemu baronowi. Dokumenty dotyczące czterdziestofilarowych ziem Cartsburn z lat 1628-1656, które zostały sprzedane przez Margaret Crawford, lady Kilbirney, i jej męża Patricka Lindsaya Thomasowi Crawfordowi z Cartsburn w 1678 roku, zachowały się do dziś i można je znaleźć w Narodowym Archiwum Szkocji w Edynburgu. Nazwa miejscowości Cartsdyke może pochodzić od Crawford's Dyke, nazwanej tak na cześć Johna Crawforda z Easter Greenock, który w połowie XVI wieku zbudował mur nabrzeżny lub groblę w Greenock.

Cartsburn zostało przekształcone w baronię i hrabstwo baronii z przywilejem cotygodniowego targu i kilku jarmarków na rzecz Thomasa Crawfurda z Cartsburn, pierwszego barona Cartsburn na mocy aktu Karola II z 16 lipca 1669 roku. Na południe od Crawfordsdyke leżał dom Cartsburn, główna posiadłość baronii i siedziba Crawfordów z Cartsburn. Najwcześniejsza wzmianka o Cartsburn pochodzi z Accompt of the Sheriffdom of Renfrew autorstwa Hamiltona z Wishaw, opublikowanego w 1710 roku. Napisał on: "Miasto jest w większości własnością kupców, marynarzy i załadowców, którzy wybudowali w nim bardzo dobre domy i jest to bardzo dobrze prosperujące miejsce". W 1809 r. "The Scots Magazine" donosił, że "wieża upadła, a w ciągu kilku lat pług prawdopodobnie przejedzie po jej szczątkach". Jednak rewolucja przemysłowa, a nie rolnicza przeszłość, ostatecznie wykończyła zamek. Ruiny stały na trasie linii kolejowej i zostały zburzone w latach trzydziestych XIX wieku. Miejsce, w którym dziś znajduje się zamek, upamiętnia Castle Road, obecnie jedyna naziemna oznaka Easter Greenock.