Kościół św. Michała i Wszystkich Aniołów

Kościół św. Michała i Wszystkich Aniołów to zabytkowy kościół klasy I w Colwinston, w Vale of Glamorgan, w południowej Walii. Został wpisany na listę Grade I 22 lutego 1963 roku. Uważa się, że kościół został zbudowany w 1111 roku. Najwcześniejsza wzmianka o tym kościele parafialnym pochodzi z 1141 roku, kiedy to Maurice de Londres potwierdził darowiznę na rzecz kościoła. Kościół i wszystkie jego dobra zostały przekazane opactwu Gloucester, co zostało potwierdzone ok. 1200 r. kiedy biskup Landaff przydzielił kościołowi kapelana-rezydenta. W 1254 r. kościół został wymieniony z wyceną pięciu marek. W 1291 roku został on połączony z wyceną przeoratu Ewenny.

W kościele znajduje się wiele średniowiecznych malowideł ściennych. Mikołaja, biskupa Myry, oraz historię młodej matki, która zostawiła swoje dziecko w wannie, aby wziąć udział w nabożeństwie, i której dziecko zostało cudownie ocalone od śmierci przez wygotowanie, podczas gdy jego matka uczestniczyła w konsekracji biskupa. Inne tematy są interpretowane jako święty Wita i intronizacja Tomasza Becketa. Budynek został odrestaurowany w 1879 roku. Prace przeprowadził Henry J Williams z Bristolu. W ich trakcie odkryto poddasze, wymieniono drzwi wejściowe i górne oraz wstawiono nowe drzwi w kruchcie. W nawie głównej wstawiono nowe okna, starą kamienną ambonę zastąpiono dębową, zainstalowano nowy dębowy stół komunijny, mównicę i wyposażenie prezbiterium. Wykonawcą prac był Thomas Thomas z Colwinston, a koszt 800 funtów pokryła pani Mary Collins Prichard, która niedawno zamieszkała w Pwllywrach i jako patronka "żyjących" chciała doprowadzić kościół do dobrego stanu. W 1881 roku, kiedy potrzebne były dodatkowe pomieszczenia dla 64 parafian, architekt John Prichard kosztem 120 funtów ponownie wyposażył kościół w otwarte ławki. Z tego czasu pochodzi wiele elementów wyposażenia kościoła. Uważa się, że malowidła ścienne liczą sobie 600 lat i są namalowane w tempurze na szlachetnym tynku wapiennym.

Michała został wyrzucony na cmentarz kościelny i znajduje się po jego południowej stronie, pod kątem prostym do nagrobków. Zachował się przedreformacyjny dzwon, na którym miała być umieszczona kwadratowa średniowieczna wieża z blankami, z łacińską inskrypcją "Sancte Michael ora pro nobis", przywołującą świętego, któremu kościół jest poświęcony. Pierwotnie w wieży znajdowały się trzy dzwony, ale dwa z nich zostały rozbite, a metal sprzedany w 1722 r. w celu opłacenia remontu kościoła.

W 1971 r. kościół uległ zniszczeniu w wyniku pożaru. W ramach przygotowań do obchodów milenijnych w 2000 r. kościół został odnowiony i pokryty nowym dachem; częścią tego projektu była także nowa północna zakrystia i wejście. W dniu 23 lipca 2003 r. krzyż i mur przykościelny zostały wpisane na listę budynków klasy II.