Haseley Manor, Wight

Haseley Manor to XIV-wieczna posiadłość wpisana na listę zabytków Grade 2*, położona w Arreton na wyspie Wight.

Nazwa Haseley pochodzi od saksońskiego Haesel-leah oznaczającego las leszczynowy, a pierwsza wzmianka o niej pojawia się w 1086 r. w Domesday Book, gdzie Haseley było wcześniej własnością króla Harolda, nieszczęsnego przegranego w bitwie pod Hastings w 1066 r.

W części południowego skrzydła znajduje się normańskie drewno wyrzeźbione przez mnichów z opactwa Quarr w 1139 r. Haseley uważa się za najstarszy dom na wyspie. Do poprzednich właścicieli należeli czterej królowie: Harold, Wilhelm I, Wilhelm II i Henryk VIII. Dom był także domem sędziego Sir Thomasa Fleminga, który sądził Guya Fawkesa.

W 1537 r. Thomas Wriothesley otrzymał od Korony nadanie, a w następnym roku sprzedał go Johnowi Millowi z Southampton, którego syn Jerzy uczynił go swoją rezydencją za panowania Elżbiety. Tutaj, jak zauważa Sir John Oglander, "utrzymywał on dzielny dom i żył z czcią". Od niego posiadłość przeszła w taki sam sposób jak Binstead do rodziny Flemingów z North Stoneham Park, a w 1912 roku należała do pana Johna E. A. Willis-Fleminga. Według Sir Johna Oglandera dom, przyjemnie położony na niskim terenie na północ od stacji Horringford, został praktycznie przebudowany przez Millsów. W 1781 r. ówczesny właściciel, pułkownik Edward Fleming, przebudował dwa południowe pokoje i ogólnie zmodernizował dom.

W 1976 roku Haseley stał opuszczony i zarośnięty bluszczem. Został odrestaurowany w ciągu 25 lat przez pana Raymonda Younga i obecnie jest budynkiem wpisanym na listę II* klasy i stanowi prywatną rezydencję państwa Roberts.