John Rylands Library, Manchester

John Rylands Research Institute and Library to późnowiktoriański, neogotycki budynek przy Deansgate w Manchesterze w Anglii. Stanowi on część Uniwersytetu w Manchesterze. Biblioteka, która została otwarta dla publiczności w 1900 r. została założona przez Enriquetę Augustinę Rylands ku pamięci jej męża, Johna Rylandsa. Stała się częścią uniwersytetu w 1972 roku i obecnie mieści większość zbiorów specjalnych Biblioteki Uniwersytetu w Manchesterze, trzeciej co do wielkości biblioteki akademickiej w Wielkiej Brytanii.

Zbiory specjalne gromadzone przez obie biblioteki stopniowo koncentrowały się w budynku Deansgate. Zbiory specjalne, uważane za jedne z największych w Wielkiej Brytanii, obejmują średniowieczne iluminowane manuskrypty i przykłady wczesnego druku europejskiego, w tym Biblię Gutenberga, drugą co do wielkości kolekcję druków Williama Caxtona oraz najobszerniejszą kolekcję wydań weneckiej Prasy Aldyńskiej. Papirus P52 z Biblioteki Rylandsa pretenduje do miana najwcześniejszego zachowanego tekstu Nowego Testamentu. W bibliotece znajdują się dokumenty osobiste i listy znanych osobistości, między innymi Elizabeth Gaskell i Johna Daltona.

Styl architektoniczny to przede wszystkim neogotyk z elementami ruchu Arts and Crafts w ozdobnej i imponującej bramie, zwróconej w stronę Deansgate, która dominuje w krajobrazie ulicy. Biblioteka, której w 1994 roku przyznano status zabytku klasy I, jest utrzymywana przez Uniwersytet w Manchesterze i otwarta dla czytelników i zwiedzających.

Biblioteka jest jedną z kolekcji muzealnych, bibliotecznych i archiwalnych o znaczeniu krajowym i międzynarodowym w ramach programu wyznaczania kolekcji w Anglii. Od 2020 roku oficjalnie wyznaczone są 152 kolekcje.