Holderness Drain, Kingston upon Hull

Holderness Drain jest głównym elementem systemu odwadniania terenu w rejonie Holderness na wschód od rzeki Hull w East Riding of Yorkshire w Anglii. Budowę rozpoczęto w 1764 roku, a w ciągu kolejnych lat w projekt zaangażowanych było kilku wybitnych inżynierów budownictwa. Pomimo wysokich kosztów początkowego projektu, nie odniósł on szczególnego sukcesu, ponieważ armatorzy z Hull nie zgodzili się na ujście w Marfleet. Nalegali oni, by woda była odprowadzana do rzeki Hull, aby utrzymać kanał wolny od mułu. Po okresie depresji w rolnictwie i budowie nowych doków na początku XIX wieku zezwolono w końcu na budowę ujścia w Marfleet w 1832 roku. System wysokiego poziomu nadal doprowadzał wodę z wyżyn do Hull, ale system niskiego poziomu odprowadzał ją do rzeki Humber, gdzie poziom wody był znacznie niższy. Po sukcesie pompowania parowego na kanalizacji Beverley i Barmston, zarządcy rozważali taką możliwość w przypadku kanalizacji Holderness, ale budowa doku Alexandra w latach 80. XIX wieku, a następnie doku Króla Jerzego V w 1913 roku przyniosła rozwiązanie, ponieważ doki były uzupełniane wodą pompowaną z kanalizacji, aby ograniczyć napływ zamulonej wody.

Odpowiedzialność za program spoczywała na powiernikach Holderness Drainage od jego powstania w 1764 r. do 1930 r. kiedy to nastąpiła gruntowna zmiana przepisów dotyczących melioracji. Od tego czasu zarządzają nim: zarząd zlewni, zarząd rzeki, władze rzeczne, władze wodne, Krajowy Zarząd Rzek oraz Agencja Ochrony Środowiska. Od 1930 roku za mniejsze rowy melioracyjne, które zasilają Holderness Drain, odpowiada wewnętrzny zarząd melioracji. W celu poprawy wydajności systemu w 1972 roku wybudowano przepompownie w Tickton, Great Culvert i East Hull. Jednak podejście do odwadniania gruntów zmieniło się i stacja w Tickton jest obecnie uważana za nieekonomiczną i zostanie zamknięta, chyba że uda się znaleźć alternatywne źródła dochodów finansujące jej działanie.