Monnow Bridge, Monmouth

Most Monnow w Monmouth jest jedynym zachowanym w Wielkiej Brytanii ufortyfikowanym mostem rzecznym, na którym stoi wieża bramna. Takie wieże mostowe były powszechne w całej Europie od czasów średniowiecza, ale wiele z nich zostało zniszczonych z powodu rozwoju miast, zmniejszających się wymagań obronnych i rosnących wymagań związanych z ruchem i handlem. Historyczne i architektoniczne znaczenie mostu oraz jego rzadkość znajdują odzwierciedlenie w jego statusie jako zabytku wpisanego do rejestru zabytków i budynku klasy I. Most przecina rzekę Monnow 500 metrów powyżej jej zbiegu z rzeką Wye.

Monmouth było ważną osadą graniczną od czasów rzymskiej okupacji Brytanii, kiedy to znajdował się tam fort Blestium. Rzeka Wye mogła być w tym czasie mostowana, ale wydaje się, że Monnow, łatwa do sforsowania, nie miała przeprawy aż do czasów po podboju normańskim. Zgodnie z lokalną tradycją, budowę mostu Monnow rozpoczęto w 1272 roku, aby zastąpić normański most drewniany z XII wieku. W okresie średniowiecza, angielskiej wojny domowej i powstania czartystów most odgrywał ważną, choć nieskuteczną rolę w obronie Monmouth. Był także więzieniem, magazynem amunicji, lożą, tablicą reklamową, miejscem uroczystości i, co najważniejsze, bramą poboru opłat. Znaczna część średniowiecznego rozwoju Monmouth była finansowana z podatków i opłat, do których pobierania gmina była uprawniona na mocy przywileju królewskiego. Opłaty pobierano poprzez kontrolę punktów wjazdowych do miasta, w tym bramy na moście Monnow Bridge.

Most, zbudowany głównie z czerwonego piaskowca Old Red Sandstone, był przedmiotem znaczących rekonstrukcji i przebudów w XVIII i XIX wieku. Turner, Gastineau i Cotman wykonali szkice mostu i bramy. W XX wieku most ulegał coraz większym zniszczeniom, ponieważ coraz większe natężenie ruchu i stosowanie coraz większych pojazdów doprowadziło do kilku poważnych wypadków. W XXI wieku budowa nowej przeprawy drogowej w kierunku południowym umożliwiła przeniesienie mostu dla pieszych.