Hatfield College, Durham

Hatfield College jest jednym z kolegiów Uniwersytetu Durham w Anglii. Znajduje się w centrum miasta, nad rzeką Wear, na półwyspie wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, w sąsiedztwie North Bailey i w niewielkiej odległości od katedry Durham. Kolegium, którego nazwa pochodzi od imienia średniowiecznego księcia-biskupa Durham, zostało założone w 1846 r. jako Bishop Hatfield's Hall przez Davida Melville'a, byłego darczyńcę Oksfordu.

Melville nie lubił "bogatego życia" patrycjuszy w University College i miał nadzieję, że uda mu się stworzyć kolegium, które będzie dostępne dla osób o ograniczonych możliwościach finansowych, w którym studenci i pracownicy będą postrzegani jako część jednej społeczności. Zgodnie z jego ambicjami kolegium było pionierem koncepcji domów studenckich z wyżywieniem, w których wszystkie posiłki spożywano w auli, a mieszkańcy płacili stałe ceny za wyżywienie i zakwaterowanie - system ten stał się normą w kolegiach Durham, a później w Oxfordzie i Cambridge, a następnie rozpowszechnił się na całym świecie.

W XX wieku Hatfield coraz częściej charakteryzowało się niepoważną atmosferą wśród studentów, reputacją uczelni obojętnej, osiągnięciami sportowymi - zwłaszcza w rugby - oraz dużym napływem uczniów z angielskich szkół publicznych. Z drugiej strony, administracja kolegium wolała podkreślać gotowość studentów do angażowania się w różnorodne działania uniwersyteckie i twierdziła, że "człowiek z Hatfield", wbrew swojemu reakcyjnemu wizerunkowi, często stał na czele istotnych reform w kampusie.

Architektura Kolegium to eklektyczna mieszanka budynków w różnych stylach i z różnych epok. Na pochyłym głównym dziedzińcu znajduje się XVIII-wieczna jadalnia, powściągliwy jakobetański Melville Building, wiktoriańsko-gotycka kaplica oraz "niewinny neogruziński" C Stairs. Tendencji do wznoszenia renesansowych i tradycyjnych budynków pozbyto się dzięki nowoczesnemu budynkowi Jevons Building, znajdującemu się na drugim dziedzińcu uczelni, który interpretuje starsze formy w bardziej "współczesny" sposób.

Po wielu dekadach funkcjonowania jako instytucja niekoedukacyjna, pierwsze studentki zostały oficjalnie przyjęte w semestrze Michaelmas w 1988 r.