Hobson's Conduit, Cambridge

Hobson's Conduit, zwany także Hobson's Brook, to ciek wodny, który został zbudowany w latach 1610-1614 przez Thomasa Hobsona i innych w celu doprowadzenia słodkiej wody do miasta Cambridge w Anglii ze źródeł w Nine Wells, Lokalnym Rezerwacie Przyrody, w pobliżu wsi Great Shelford. Obecnie jest to zabytek wpisany do rejestru zabytków i relikt historyczny. Obecnie ciek wodny biegnie naziemnie aż do Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu Cambridge i Brookside, gdzie jest najszerszy. Na rogu Lensfield Road stoi sześciokątny pomnik Hobsona, który niegdyś stanowił część fontanny na rynku i został przeniesiony w to miejsce w 1856 r. po pożarze rynku. Strumień wody przepływa pod Lensfield Road, a następnie szerokimi rynnami biegnie wzdłuż obu stron Trumpington Street w kierunku Peterhouse i St Catharine's College, a także St Andrew's Street. Obecnie rurociąg kończy się na Silver Street.

Projekt został po raz pierwszy opracowany w 1574 r. przez Andrew Perne'a, magistra Peterhouse, który zaproponował, aby w celu poprawy warunków sanitarnych skierować strumień ze źródeł kredowych Nine Wells przez miasto i rów królewski. Projekt został ożywiony przez Jamesa Montagu, mistrza Sidney Sussex College i zbudowany na koszt uniwersytetu i miasta. Chociaż Thomas Hobson był tylko jedną z osób zaangażowanych w budowę, ufundował fundusz Hobson's Conduit Trust, który zajmował się utrzymaniem drogi wodnej, a który istnieje do dziś. Nowa rzeka została wykopana od Vicar's Brook w pobliżu Long Road do głowicy przepustu na końcu Lensfield Road jako wspólne przedsięwzięcie Uniwersytetu i miasta. W tym miejscu przepływ wody został podzielony na cztery oddzielne odgałęzienia o różnym przeznaczeniu.