Coldrum Long Barrow, West Malling

Coldrum Long Barrow, znany również jako Coldrum Stones i Adscombe Stones, to komorowy długi kurhan znajdujący się w pobliżu wsi Trottiscliffe w południowo-wschodnim angielskim hrabstwie Kent. Zbudowany prawdopodobnie w czwartym tysiącleciu p.n.e. w okresie wczesnego neolitu w Wielkiej Brytanii, dziś zachował się jedynie w stanie ruiny.

Archeolodzy ustalili, że zabytek ten został zbudowany przez społeczności pasterskie wkrótce po wprowadzeniu rolnictwa do Wielkiej Brytanii z Europy kontynentalnej. Kamienie z Coldrum, będące częścią architektonicznej tradycji budowy długich kurhanów, która była rozpowszechniona w całej neolitycznej Europie, należą do lokalnego, regionalnego wariantu kurhanów powstałych w pobliżu rzeki Medway, znanych obecnie jako Medway Megaliths. Spośród nich zachował się on w najlepszym stanie. Leży on w pobliżu Addington Long Barrow i Chestnuts Long Barrow po zachodniej stronie rzeki. Dwa kolejne zachowane długie kurhany, Kit's Coty House i Little Kit's Coty House, jak również możliwe pozostałości, takie jak Coffin Stone i White Horse Stone, znajdują się po wschodniej stronie Medway.

Zbudowany z ziemi i około pięćdziesięciu lokalnych megalitów z kamienia sarsenowego długi kurhan składał się z prostokątnego ziemnego tumulusu otoczonego krawężnikami. We wschodniej części tumulusu znajdowała się kamienna komora, do której co najmniej dwukrotnie w okresie wczesnego neolitu złożono szczątki ludzkie. Analiza osteoarcheologiczna tych szczątków wykazała, że należały one do co najmniej siedemnastu osób, będących mieszanką mężczyzn, kobiet i dzieci. Przynajmniej jedno z ciał zostało rozczłonkowane przed pochówkiem, co może świadczyć o tradycji pogrzebowej polegającej na ekskarnacji i wtórnym pochówku. Podobnie jak w przypadku innych kurhanów, Coldrum interpretowano jako grobowiec, w którym składano szczątki zmarłych, być może w ramach systemu wierzeń związanego z czczeniem przodków, choć archeolodzy sugerują, że mógł on mieć również dalsze konotacje i zastosowania religijne, rytualne i kulturowe.

Po wczesnym neolicie długi kurhan popadł w ruinę, być może został celowo zniszczony w późnym średniowieczu przez chrześcijańskich ikonoklastów lub poszukiwaczy skarbów. W lokalnym folklorze miejsce to kojarzy się z pochówkiem księcia i motywem niezliczonych kamieni. Ruiny zainteresowały antykwariuszy w XIX wieku, a na początku XX wieku przeprowadzono wykopaliska archeologiczne. W 1926 r. ruiny przeszły na własność organizacji charytatywnej National Trust. Kamienie, otwarte dla zwiedzających przez cały rok, są miejscem, w którym odbywa się szmaciana choinka, majowy taniec morris i różne współczesne pogańskie rytuały.