Aeolian Hall, Londyn

Aeolian Hall, przy 135-137 New Bond Street w Londynie, rozpoczęła swoją działalność jako Grosvenor Gallery, zbudowana w 1876 roku przez Couttsa Lindsaya, utalentowanego artystę amatora z upodobaniem do ruchu estetycznego, za co był wyśmiewany. W 1883 roku postanowił oświetlić swoją galerię elektrycznością. W oficynie urządził stację transformatorową, a w piwnicy zainstalował urządzenia, co zdenerwowało niektórych sąsiadów, a innych skłoniło do kupowania prądu od niego. W ten sposób rozpoczął się używany do dziś system dystrybucji energii elektrycznej, ale groźba pożaru położyła kres tym działaniom i w 1890 roku Lindsay został zmuszony do sprzedaży budynku Grosvenor Club. Do 1903 roku cały budynek został przejęty przez Orchestrelle Company z Nowego Jorku. Jako producent instrumentów muzycznych, a zwłaszcza mechanicznego pianina zwanego pianolą, firma ta przekształciła pomieszczenia w biura, salon wystawowy i salę koncertową.

Aeolian Hall była popularnym miejscem występów rosyjskiego recitalisty Vladimira Rosinga. Na czas jednego cyklu występów salę przekształcono nawet w kameralną operę. W czerwcu 1921 roku Rosing, wraz z reżyserem Theodorem Komisarjevskim i dyrygentem Adrianem Boultem, zaprezentował sezon Opera Intime, wystawiając Damę pikową, Cyrulika sewilskiego i Pagliacci.

Po zniszczeniu studia w St George's Hall w marcu 1943 roku, BBC przejęła je do nagrywania i transmisji koncertów i recitali. Beatlesi nagrali utwór "Taste of Honey" w tej sali 10 lipca 1963 r. na potrzeby audycji Pop Goes the Beatles, regularnie nadawanej przez radio BBC. To konkretne nagranie zostało wyemitowane 23 lipca 1963 r..

Również Led Zeppelin nagrali w tym miejscu 24 czerwca 1969 r. swoją znaną wersję utworu Roberta Johnsona "Travelling Riverside Blues", która została później wyemitowana przez BBC. Było to zasadniczo nagranie na żywo, z kilkoma późniejszymi gitarowymi over-dubami Jimmy'ego Page'a.