Camber Castle, Rye

Camber Castle, znany również wcześniej jako Winchelsea Castle, to XVI-wieczny fort obronny, zbudowany w pobliżu Rye przez króla Henryka VIII w celu ochrony wybrzeża Sussex przed atakami francuskimi. Pierwszą fortyfikacją w tym miejscu była mała, okrągła wieża artyleryjska, zbudowana przez Henryka w latach 1512-1514, z widokiem na kotwicowisko Camber i wejście do portu Rye. W 1539 roku rosnące napięcie w stosunkach z Francją skłoniło Henryka do ponownego przemyślenia planów obrony wybrzeża, a zamek Camber został przebudowany i rozbudowany w ciągu następnego roku pod kierunkiem morawskiego inżyniera Stefana von Haschenperga. Wyniki uznano za niezadowalające i w latach 1542-1543 przeprowadzono dalsze prace, które kosztowały wiele pieniędzy, by rozwiązać problemy. W rezultacie powstał duży, koncentryczny fort artyleryjski z centralną strażnicą, otoczony czterema okrągłymi bastionami i okrągłym bastionem wejściowym, zbudowany z kamienia i cegły.

Gotowy zamek był początkowo wyposażony w 28 mosiężnych i żelaznych dział artyleryjskich oraz garnizon składający się z 28 ludzi, dowodzonych przez kapitana. Być może był on używany w 1545 roku, kiedy francuska flota zaatakowała wybrzeże, ale jego wartość operacyjna była krótkotrwała. Camber i okoliczne porty zaczęły zamulać się, stając się bezużyteczne dla żeglugi, a linia brzegowa cofnęła się od fortu, umieszczając go ostatecznie daleko w głębi lądu. Co więcej, fort został wyparty przez nowsze europejskie konstrukcje wojskowe jeszcze przed ukończeniem budowy, a pokój z Francją w późniejszym okresie wieku zlikwidował znaczną część zapotrzebowania na fort. Zamek funkcjonował aż do 1637 roku, kiedy to został zamknięty przez króla Karola I. Po wybuchu wojny domowej w 1642 roku znaczna część fortyfikacji została rozebrana przez siły parlamentarne, aby zapobiec wykorzystaniu jej przez rojalistów.

Ruiny stały się popularnym miejscem pikników w XVIII i XIX wieku, a ich malowidła namalował J.M.W. Turner. Plany przebudowy zamku na wieżę Martello lub domek klubowy dla lokalnego pola golfowego spełzły na niczym, choć posiadłość była wykorzystywana w czasie II wojny światowej, prawdopodobnie jako miejsce wczesnego ostrzegania. Po wojnie wzrosło zainteresowanie archeologiczne fortem i w 1967 roku został on objęty opieką państwa, a w 1977 roku odkupiono go od prywatnych właścicieli. Obecnie jest on zarządzany przez English Heritage, które ponownie otworzyło go dla zwiedzających po przeprowadzeniu szeroko zakrojonego programu konserwacji w latach 1968-1994. Fort jest niezwykłym przykładem niezmodyfikowanego fortu Device Fort i jest chroniony przez prawo brytyjskie jako budynek zabytkowy klasy I.