Dragon Hall, Norwich

Dragon Hall to wpisana na listę zabytków Grade-1 średniowieczna hala handlowa kupca, znajdująca się przy King Street w Norwich, Norfolk, w pobliżu rzeki Wensum, a od 2018 roku będąca domem dla National Centre for Writing. Uważa się, że jest to jedyna taka hala handlowa w Europie Północnej, której właścicielem jest jeden człowiek. Budynek stoi przy głównej drodze prowadzącej przez miasto w XV wieku, z połączeniami transportu rzecznego przez Great Yarmouth z krajami Niderlandów. Dragon Hall jest obecnie uznawana za jeden ze średniowiecznych klejnotów architektonicznych Norwich i ikonę miasta.

Wielka Sala na pierwszym piętrze została zbudowana w XV wieku, ale niektóre części terenu są starsze. Badania archeologiczne wykazały istnienie anglosaskiej chaty z około 1000 roku pod Halą. W północnej części terenu, pod koniec XIII wieku, opactwo w Woburn, Bedfordshire, posiadało przetwórnię ryb z różnymi budynkami gospodarczymi i drogą prowadzącą do nabrzeża. Znajdował się tam również mur graniczny z dużym ceglanym łukiem zapewniającym dostęp do King Street. Około 1330 r. w południowej części tego terenu zbudowano budynek mieszkalny w kształcie litery L, należący do Johna Page'a, z poddaszem i wejściem od strony południowej z Old Barge Yard.

Około 1427 roku Robert Toppes, kupiec z Norwich, przebudował ten teren na kompleks handlowy. Na części XIV-wiecznego domu halowego oraz na istniejącym murze granicznym i ceglanym łuku zbudował swoją halę handlową na pierwszym piętrze. Zachował XIV-wieczne wejście do hali dla swoich klientów. Z pasażu wejściowego klienci wchodzili po nowych schodach do hali handlowej na pierwszym piętrze. Była to konstrukcja drewniana o siedmiu przęsłach z dachem wieńcowym, ozdobionym rzeźbieniami w spandrelach przedstawiającymi 14 smoków. Do budowy hali użyto dębu angielskiego, do czego wykorzystano około 1000 drzew. Na tyłach budynku stworzono dziedziniec z dostępem do rzeki, służący do importu i eksportu towarów, magazyn pod halą oraz nowe schody prowadzące z dziedzińca do rozbudowanego podziemia. Część budynku hali została zachowana jako recepcja na parterze.