Thornton Abbey

Thornton Abbey było średniowiecznym opactwem położonym w pobliżu małej wioski Thornton Curtis w hrabstwie North Lincolnshire, niedaleko Ulceby, bezpośrednio na południe od Hull, po drugiej stronie ujścia rzeki Humber. Jego ruiny są zabytkiem klasy I, a wśród nich znajduje się największy i najbardziej imponujący zachowany budynek bramny w Anglii.

Zostało założone jako przeorat w 1139 r. przez Williama le Gros, hrabiego Yorkshire, a w 1148 r. podniesione do rangi opactwa przez papieża Eugeniusza III. Był to dom dla augustianów lub czarnych kanoników, którzy prowadzili życie wspólnotowe zgodnie z regułą św. Augustyna, ale także podejmowali obowiązki duszpasterskie poza opactwem. Augustyna, ale także podejmowali obowiązki duszpasterskie poza opactwem. W opactwie urzędowali: piwniczny, ekonom, szambelan, zakrystian, kucharz i infirmer. W pobliżu opactwa działał również średniowieczny szpital, założony nie później niż w 1322 roku.

Ze względu na udział w rozwijającym się w okolicy handlu wełną Thornton był zamożnym i prestiżowym domem, którego roczny dochód w 1534 r. wynosił 591 funtów 2¾d. Opactwo zostało zamknięte w 1539 r. przez Henryka VIII w ramach likwidacji klasztorów. Udało mu się przetrwać, przekształcając się w kolegium świeckie, aż do zamknięcia w 1547 roku.

W pobliżu znajduje się stacja kolejowa Thornton Abbey.