Culver Down, Bembridge

Culver Down to kredowy puch na północ od Sandown, Isle of Wight. Uważa się, że jego nazwa pochodzi od "Culfre", co w języku staroangielskim oznacza gołębia.

Na terenach nieuprawianych występuje typowa dla puchu kredowego fauna i flora. Obejmuje ona takie rośliny, jak świerząbek orzęsiony, zając zwyczajny, borówka bagienna i podrzeń żebrowiec. Klify kredowe na północy i wschodzie są ważnymi miejscami gniazdowania ptaków morskich. Dawniej w Culver zbierano jaja ptasie z lin umieszczonych nad klifem. Znany był także z hodowli sokołów wędrownych oraz gołębi grzywaczy, od których pochodzi nazwa klifu.

Po północnej stronie intensywnie wypasa się bydło, więc nawożenie i kłusownictwo gleby, nie wspominając już o okresie, gdy teren ten służył jako poligon artyleryjski, doprowadziły do niemal całkowitego wyeliminowania naturalnego ekosystemu kredowego.

W Culver Down żyje wiele niezwykłych gatunków mrówek, w tym półmięsożerna Solenopsis fugax, mrówka złodziejka, którą kilkakrotnie odnotował Horace Donisthorpe. W tym miejscu znaleziono również mrówkę Ponera coarctata.

Publiczne części tego charakterystycznego cypla są własnością National Trust i są przez niego zarządzane, a z ich okien roztacza się widok na kanał La Manche.

Przez wiele lat cały teren był strefą wojskową i nie był dostępny dla zwiedzających. Na puchu znajduje się kilka historycznych obiektów wojskowych, kilka prywatnych domów mieszkalnych, pub Culver Haven i bardzo widoczny pomnik. Koszary wojskowe, które niegdyś przylegały do pomnika, zostały prawie całkowicie zatarte, ale zachował się pokaźny fort, będący obecnie własnością National Trust i od czasu do czasu udostępniany do zwiedzania. Część fortu jest dzierżawiona przez firmę Micronair, produkującą opryski do upraw i sprzęt wojskowy. Jest to fort Palmerston, zbudowany w latach sześćdziesiątych XIX wieku. Na końcu klifu znajduje się bateria nadbrzeżna i przeciwlotnicza z czasów II wojny światowej.

W 1545 r. lokalne wojsko pod dowództwem sir Johna Oglandera przechwyciło francuskie oddziały, które przeprawiały się z przyczółka w zatoce Whitecliff, by zaatakować Sandown, a następnie stoczyły potyczkę na Down. Francuzi zostali ostatecznie odparci w Sandown.

Poeta Algernon Charles Swinburne napisał w liście, że wspiął się na klify w wieku 17 lat, aby udowodnić rodzinie swoją męskość po tym, jak nie pozwolili mu wstąpić do wojska.

Legenda głosi, że na końcu klifów, w jaskini, w miejscu zwanym wówczas Culver Ness, mieszkał XIV-wieczny pustelnik. Podobno przepowiedział on, że studnia w Wolverton zostanie zatruta. Kiedy pielgrzym z Jerozolimy przybył, aby pobłogosławić studnię, czujni i pobożni mieszkańcy wioski podobno go zamordowali. Niedługo potem Francuzi splądrowali wioskę i od tego czasu zaginęła ona pod drzewami Centurion's Copse. Od dalszych szkód powstrzymał ich Sir Theobald Russell. Później miała miejsce wielka burza, która zniszczyła Ness i utopiła pustelnika. Uznano to za boską zemstę.