Bartinney Castle, Cornwall Area of Outstanding Natural Beauty

Bartinney Castle to grodzisko z epoki żelaza znajdujące się na półwyspie Penwith w południowo-zachodniej Kornwalii, w Anglii, w Wielkiej Brytanii, otoczone okrągłym wałem ziemnym stojącym na wzgórzu, otoczonym różnymi archeologicznymi pozostałościami prehistorycznymi, w tym starożytnymi osadami, systemami pól, tumuli i cairns.

Milę na południowy zachód znajduje się Carn Brea, najdalej na zachód wysunięte wzgórze Wielkiej Brytanii, a milę na południowy wschód - wioska z epoki żelaza i fogou Carn Euny oraz sąsiadujące z nią twierdza Caer Bran i latarnia Sancreed Beacon.

Na wzgórzu znajdują się pozostałości okrągłego wału o średnicy około 250 stóp i otaczającego go rowu. Brzeg ten mógł być znacznie wyższy i istnieją sugestie, że miejsce to mogło być zagrodą sakralną lub Plen an Gwarry, czyli rodzajem amfiteatru z rzędami kamiennych siedzeń, gdzie odbywały się święta lub festiwale ognia ku czci celtyckiego boga słońca Belenosa lub gdzie wystawiano sztuki misteryjne. Inne teorie wskazują na duży kurhan tarczowy lub niedokończony fort na wzgórzu; mur zewnętrzny nie jest na tyle wysoki, aby mógł mieć jakąkolwiek wartość obronną. W centrum ogrodzenia znajdują się trzy mniejsze kręgi ułożone w trójkąt, pierwotnie wykonane z przylegających do siebie kamieni, które od tego czasu zostały usunięte. Największy z nich ma średnicę 40 stóp, dwa pozostałe mają średnicę około 25 i 30 stóp.

Lokalne zapiski parafialne sugerują, że zamek Bartinney był miejscem celtyckiego święta ognia, upamiętniającego żniwa lub Samhain, celtyckiego Nowego Roku.

Nazwa Bartinè oznacza oświetlone wzniesienie lub wzgórze ognia. Mówi się, że druidzi mieli swoje ogniska w wigilię listopada, kiedy to mieszkańcy musieli uciekać i rozpalać prywatne ogniska w swoich domach od poświęconych ognisk druidów, przy czym ogniska domowe były najpierw starannie gaszone.

W ostatnich czasach, w dzień świętojański, mieszkańców tej parafii witały dźwięki przypominające wystrzały muszkietów w różnych kierunkach, dobiegające z otworów wywierconych w skałach, które naładowane prochem wybuchały kolejno; tego samego dnia na każdej kopalni wywieszano nową flagę, a noc witano hałaśliwymi zabawami i ogniskami płonącymi na wielu wzgórzach.

Nazwa może też pochodzić od Tinne, druidzkiej nazwy ostrokrzewu, którego spalenie wiązało się ze śmiercią starego roku i nadejściem nowego w Samhain lub 31 października. Według Bríatharogam Tinne oznacza również sztabkę metalu lub żelaza.