Locking Piece, Londyn

Locking Piece to rzeźba autorstwa Henry'ego Moore'a. Składa się z dwóch zazębiających się form trzymających między sobą trzeci element, umieszczonych na podstawie z brązu. Zazwyczaj montuje się ją na osobnym cokole. Rzeźba powstała w latach 1962-1964, a odlewy z brązu wykonano w latach 1964-1967.

Praca ma organiczną formę, która wymyka się opisowi, z różnymi amorficznymi kształtami widocznymi pod różnymi kątami. Ma centralny otwór, w którym górna część unosi się nad dolną; na jednym końcu dwa większe elementy są oddzielone trzecim, mniejszym elementem przypominającym dysk, jak kawałek chrząstki. Jak pisze Donald Hall w biografii Moore'a opublikowanej w 1966 r. ma on "dwie części, które pasują do siebie jak dziecięce puzzle. Nie przypomina jednej rzeczy".

Moore podawał różne źródła inspiracji dla tej rzeźby: może ona odzwierciedlać jego obserwacje dwóch kamyków, które niespodziewanie się zazębiły, lub przepiłowanego fragmentu kości ze stawem. Dolna część może pochodzić z kręgu. Prawdopodobnie tworzył małe modele gipsowe lub makiety, ale żaden z nich nie zachował się i żaden nie został odlany. Model roboczy został wykonany w gipsie w 1962 roku, a następnie odlany w brązie w 1962 roku w liczbie dziewięciu sztuk. Ma wymiary 104 na 88 na 85 centymetrów. Przykłady odlewu z brązu znajdują się w Donald M. Kendall Sculpture Gardens w Purchase, Nowy Jork, Munson-Williams-Proctor Arts Institute w Utica, Nowy Jork, Lehmbruck Museum w Duisburgu, Narodowym Muzeum Sztuki Współczesnej w Bukareszcie oraz w Fundacji Henry'ego Moore'a w Perry Green, Hertfordshire.

Pełnowymiarowa wersja gipsowa została zbudowana warstwowo na armaturze, przy czym Moore wprowadzał drobne zmiany w pierwotnej wersji skopiowanej przez jego asystentów z modelu roboczego, a następnie pracował nad jej powierzchnią za pomocą różnych narzędzi. Model gipsowy został ukończony w styczniu 1964 roku, a następnie wysłany do odlewni Hermanna Noacka w Berlinie, gdzie wykonano z niego formę piaskową dla wersji odlanej z brązu. Odlano go w około 50 częściach, które zespawano ze sobą, aby stworzyć ostateczną, pełnowymiarową rzeźbę z brązu, którą następnie spatynowano środkami chemicznymi i polakierowano. Oryginalna wersja gipsowa zaginęła: być może została zniszczona po odlaniu brązów. Druga, pełnowymiarowa wersja gipsowa była wystawiona w Tate Gallery w 1964 roku: Tate nie zgodziła się na jej zakup i została zniszczona w 1971 roku. W 1971 roku odlano dwie pełnowymiarowe wersje z włókna szklanego; obie znajdują się w posiadaniu Henry Moore Foundation w Perry Green, Hertfordshire.

Pierwotnie wykonano trzy odlewy z brązu, w tym jeden model artysty, a czwarty powstał znacznie później, w 1987 r. i ma wymiary 293,5 × 208 × 260 cm oraz waży ok. 1800 kg.

Pierwszy pełnowymiarowy odlew z brązu został wystawiony na Documenta 3 w Kassel w 1964 r. a następnie zainstalowany na zewnątrz budynku Banque Lambert przy Marnixlaan w Brukseli. Ten odlew był wystawiany w Rijksmuseum w Amsterdamie w 2013 roku oraz w Santiago de Compostela w 2016 roku.

W 1964 r. odlano także drugi pełnowymiarowy brąz. Został on zakupiony przez Gemeentemuseum w Hadze, gdzie jest eksponowany na ceglanym cokole przed galerią.

Trzeci odlew, należący obecnie do Tate, był kopią artysty. Rzeźba została wystawiona w Pawilonie Brytyjskim na Expo w Montrealu w 1967 r. Od powrotu do Wielkiej Brytanii w 1968 r. była eksponowana na brzegu Tamizy, w ogrodzie Riverside Walk Gardens w Millbank, w pobliżu Tate Gallery, gdzie została zamontowana na sześciokątnej podstawie, spryskiwana przez sześć fontann. Rzeźba została podarowana Tate Gallery przez artystę w 1978 roku. Rzeźba została zdmuchnięta z podstawy przez bardzo silny podmuch wiatru w 1990 r. i poważnie uszkodzona: po naprawie w odlewni Noack została przywrócona, ale w 2004 r. przeniesiono ją na nowy, wyższy, cylindryczny cokół betonowy.

Czwarty odlew powstał w 1987 roku i jest w posiadaniu Henry Moore Foundation.