Wellington Monument, Londyn

Pomnik Wellingtona to posąg przedstawiający Achillesa, wzniesiony jako pomnik ku czci Arthura Wellesleya, pierwszego księcia Wellington, i jego zwycięstw w wojnie półwyspowej oraz w drugiej fazie wojen napoleońskich. Pomnik znajduje się na południowo-zachodnim krańcu Park Lane w Londynie, a jego odsłonięcie nastąpiło 18 czerwca 1822 roku. Jego całkowita wysokość, wraz z rzeźbą, podstawą i kopcem, na którym stoi, wynosi 36 stóp.

Kolosalny posąg o wysokości 5,5 m jest dziełem rzeźbiarza Richarda Westmacotta, wykonanym z przetopionej, zdobytej armaty wroga. Posąg, wzorowany na pozach Gladiatorów z Borghese, a w szczególności na Poskramiaczach Koni z Kwirynału, przedstawia mitologicznego bohatera greckiego jako muskularnego, nagiego młodzieńca, podnoszącego lewą ręką tarczę, a prawą miecz, ze zbroją przy prawym udzie i płaszczem przewieszonym przez lewe ramię. Pomnik został ufundowany przez brytyjskie kobiety z datków o łącznej wartości 10 000 funtów. Po przewiezieniu pomnika na miejsce okazało się, że bramy wejściowe do Hyde Parku są zbyt niskie, aby pomnik mógł się tam zmieścić, dlatego konieczne okazało się wybicie otworu w sąsiednim murze. Napis na granitowej podstawie pomnika w Dartmoor brzmi następująco Arturowi Księciu Wellingtonowi i jego dzielnym towarzyszom broni - ten posąg Achillesa, wykonany z armat zdobytych w zwycięstwach pod Salamanką, Vittorią, Tuluzą i Waterloois, napisany przez ich wiejskie kobiety, umieszczony w tym miejscu w dniu XVIII czerwca MDCCCXXII na rozkaz Jego Wysokości Jerzego IIII.Była to pierwsza publiczna naga rzeźba w Londynie od czasów antycznych i chociaż artysta już wcześniej umieścił listek figowy nad genitaliami postaci, nadal wywoływała ona wiele kontrowersji, przeciwstawiając zwolenników rzeźbiarza, takich jak Benjamin Robert Haydon, zagorzałym krytykom, takim jak George Cruikshank w swoim Backside & front view of the ladies fancy-man, Paddy Carey O'Killus'.

Kontrowersje mogły być również związane z nagim kolosem Napoleona autorstwa Canovy, który przybył tuż przed tym wydarzeniem do Apsley House, a także dotyczyły tego, czy Achilles był metaforą bohaterstwa wojskowego w ogóle, czy szczególnie Wellingtona, czy też obu.