Orton Fells

Orton Fells to obszar wyżynny w północnej Anglii, składający się głównie z wapiennych wzgórz, płaskowyżów i wrzosowisk. Historycznie należący do Westmorland, obszar ten leży na terenie współczesnego hrabstwa Cumbria i jest ograniczony od zachodu Lake District, od północy i wschodu Eden Valley, a od południa Yorkshire Dales i Howgill Fells. Obszar ten w większości leży w granicach Parku Narodowego Yorkshire Dales, natomiast niewielka część zachodnich wzgórz znajduje się w Parku Narodowym Lake District. Wzgórza są jednym ze 159 Narodowych Obszarów Charakterystycznych zdefiniowanych przez Natural England.

Większość osiedli znajduje się na niżej położonych terenach wyżyny środkowej, a obszar ten ograniczają wsie Orton, Great Asby, Little Asby, Crosby Ravensworth i Crosby Garret. Inne osady na tym obszarze to Ravenstonedale, Soulby, Maulds Meaburn, King's Meaburn, Morland i Cliburn, a wiele z nich ma status obszarów chronionych. Ścieranie przez lodowce i naturalne wietrzenie wapienia spowodowało powstanie głębokich szczelin, rozbijających chodnik na bloki, z których większość została zniszczona przez wieki przez górnictwo. Blizna w Great Asby, w pobliżu Great Asby, oraz blizny w Orton, w pobliżu Orton, to dwa zachowane przykłady w Wielkiej Brytanii.

Na falistych wzgórzach znajdują się ulepszone pastwiska z wapiennymi ścianami lub płotami, z kilkoma żywopłotami, a hodowla na tym obszarze to zazwyczaj hodowla owiec i innych zwierząt gospodarskich, natomiast w dolinach uprawia się trawę na siano i kiszonki. Na wrzosowiskach występuje wrzosiec, a pokrycie drzewami jest przeważnie nieliczne, z wyjątkiem małych grup z mieszanką drzew liściastych i iglastych, przy czym dość powszechny jest jesion wyniosły. Na tym obszarze znajdują się pozostałości archeologiczne, w tym starożytne wioski, kamienne kręgi, kopce pogrzebowe i droga rzymska.