Lewes and Laughton Levels, Lewes

Lewes and Laughton Levels to obszar nisko położonych terenów graniczących z rzeką Ouse w pobliżu Lewes i Glynde Reach w pobliżu Laughton w East Sussex w Anglii. W czasach normańskich obszar ten był prawdopodobnie wlewem pływowym, ale na początku XIV wieku dzięki budowie wałów utworzono tam łąki. W późniejszym okresie tego samego wieku warunki uległy pogorszeniu, a w 1537 roku większość łąk została na stałe zalana. Częścią problemu było nagromadzenie się głazów u ujścia rzeki Ouse, ale w 1537 roku podniesiono podatek od szkód, a nowy kanał został przecięty przez głazy. W połowie XVII wieku głaz ponownie uniemożliwiał prawidłowe odwadnianie regionu, aż do czasu, gdy około 1731 roku przywrócono nowy kanał. W 1758 roku John Smeaton przeprowadził badania tego obszaru w celu poprawy jego przydatności dla rolnictwa. Zaproponował on wyprostowanie i poszerzenie koryta rzeki, podniesienie brzegów wokół łąk oraz budowę dużej śluzy w pobliżu Piddinghoe, aby zapobiec odpływom. Przeprowadzono pewne prace pogłębiarskie i poszerzenie, ale wyprostowanie i śluza zostały odrzucone.

W 1788 roku William Jessop przeprowadził badania całej rzeki, których głównym celem było usprawnienie żeglugi. Ouse powyżej Lewes została przekształcona w River Ouse Navigation z 19 śluzami, a dla dolnego biegu rzeki zaproponował radykalne wyprostowanie i usunięcie baru z głazów przy ujściu rzeki. Prace nadzorował nauczyciel z Lewes i inżynier budowlany, a zakończono je w 1795 roku. W latach 1796-1803 przeprowadzono podobne prace na rzece Glynde Reach, które nie tylko umożliwiły statkom dotarcie do Lewes, ale także sprawiły, że szybciej poruszające się pływy osuszały łąki znacznie skuteczniej. Ulepszenia były kontynuowane na początku XIX wieku pod kierownictwem Johna Ellmana, znanego rolnika, który został ekspertem ds. poziomów Lewes i Laughton. W 1829 roku wystąpiła poważna powódź, ale łąki osuszono w ciągu 48 godzin.

W 1939 roku, na mocy ustawy o melioracji z 1930 roku, zarządzanie ochroną przeciwpowodziową rzeki Ouse zostało przekazane Zarządowi Zlewni Rzeki Ouse. Po trzech reorganizacjach i późniejszej prywatyzacji przemysłu wodnego odpowiedzialność przeszła na Agencję Środowiska, która w 2012 roku zaproponowała, by funkcjami melioracyjnymi zarządzał lokalny zarząd melioracji wewnętrznych. Rada Dzielnicy Lewes sprzeciwiła się temu i zgodziła się finansować zarządzanie powodziami i erozją wybrzeża po tym, jak wewnętrzny okręg odwadniający Ouse, należący do Agencji Środowiska, został formalnie zlikwidowany z dniem 31 marca 2017 r.