Davyhulme Sewage Works, Manchester

Davyhulme Sewage Works to główny zakład oczyszczania ścieków dla miasta Manchester w Anglii i jeden z największych w Europie. Została otwarta w 1894 roku i jest pionierem w doskonaleniu procesów oczyszczania.

Wraz ze wzrostem liczby ludności pod koniec XIX wieku i rozpowszechnieniem się wodociągów, rzeki wokół Manchesteru stawały się coraz bardziej zanieczyszczone, dlatego władze miasta postanowiły wybudować dwa głębokie kanały ściekowe, które miały przechwytywać istniejące kanały. Gdy pierwszy z nich dotarł do Davyhulme, jego dalszą rozbudowę zablokował kanał Manchester Ship Canal, dlatego wybudowano tam oczyszczalnię ścieków. W zakładzie zastosowano zbiorniki opadowe i zbudowano tramwaj o szerokości toru 914 mm, aby ułatwić przemieszczanie materiałów po terenie zakładu. Pierwsza lokomotywa parowa została zakupiona w 1897 roku, a przed zamknięciem zakładu w 1958 roku pracowało w nim jeszcze czternaście lokomotyw parowych i dwie spalinowe.

Od 1898 roku oczyszczony szlam był ładowany na statki i odprowadzany do ujścia rzeki Mersey. W ciągu następnych stu lat do transportu osadów wykorzystywano siedem statków, w tym jeden wypożyczony z Glasgow, po tym jak inny zatonął na minie. Początkowo do transportu szlamu z zakładu wykorzystywano kanał okrętowy, ale później zbudowano rurociąg do Liverpoolu, dzięki czemu statki pokonywały znacznie krótszą drogę.

Na początku było laboratorium, w którym przeprowadzano próby różnych typów filtrów i analizowano napływające ścieki. Próby udoskonalenia procesu oczyszczania zakończyły się sukcesem w 1914 roku, kiedy to dwaj chemicy, Ardern i Lockett, odkryli proces osadu czynnego, który wkrótce był stosowany na całym świecie. Drugi głęboki kanał, którego budowę rozpoczęto w 1911 r. dotarł do zakładu w 1928 r. Aby poradzić sobie ze zwiększonym przepływem, połowę ścieków wprowadzono do nowej oczyszczalni z osadem czynnym. Zainstalowano trzy oddzielne systemy operacyjne, co umożliwiło porównanie ich wydajności. W latach 1955-1966 wybudowano drugą instalację osadu czynnego, a w latach 1970-1973 zmodernizowano system sterowania w pierwszej z nich.

W 1974 roku przestał istnieć Komitet Rzeczny, który zarządzał tym terenem od początku jego istnienia, kiedy to za uzdatnianie wody i oczyszczanie ścieków zaczęła odpowiadać nowo utworzona organizacja North West Water Authority. Organizacja ta została następnie sprywatyzowana, a w 1995 roku stała się częścią United Utilities. Aby sprostać wymaganiom dotyczącym lepszej jakości wody, w 1992 roku zbudowano pilotażowy zakład Biostyr, a w 1998 roku ukończono budowę znacznie większego zakładu. W 2013 roku oddano do użytku największą na świecie instalację hydrolizy termicznej, wykorzystującą nowy proces rozkładu osadów ściekowych, w wyniku którego powstaje metan jako produkt uboczny, dzięki czemu zakład jest samowystarczalny pod względem zużycia gazu i energii elektrycznej. Modernizacja instalacji osadu czynnego rozpoczęła się w 2014 roku i ma zostać zakończona w 2018 roku.