The Norman House, York

The Norman House to budynek klasy I i zabytek wpisany na listę zabytków, znajdujący się w centrum miasta York w Anglii. Chociaż jest w ruinie, został opisany jako "najstarszy dom w Yorku", pochodzący z XII wieku.

Budynek został zbudowany pod koniec XII wieku, około 14 metrów na północ od ulicy Stonegate. Chociaż teren ten był zamieszkiwany już w okresie rzymskiego Eboracum, został opuszczony. Uważa się, że był to otwarty teren do czasu, gdy pod wpływem duchownych z klasztoru York Minster wytyczono nowe działki budowlane, ponieważ znajdował się on na terenie Wolności św.

Wiele z nowych budynków to kamienice, inne to okazałe domy, z których kilka było używanych przez urzędników religijnych. Dom Normanów był dwupiętrowy, zbudowany z wapienia magnezytowego, a według zachowanych ścian każde piętro miało wymiary co najmniej 11 stóp na 6. Była to prawdopodobnie otwarta sala, oświetlona oknami od południowego zachodu.

Organizacja York Civic Trust spekuluje, że dom mógł być pierwotnie zbudowany jako dom żydowskiego finansisty. Żydzi w Yorku zostali zmasakrowani w 1190 roku, a w 1376 roku, kiedy dom został po raz pierwszy odnotowany, należał do prebend Ampleforth. Przez kilka następnych stuleci był on używany przez duchownych związanych z Minsterem. W dużej mierze został zburzony w XVIII wieku lub wcześniej, ale dwie ściany przetrwały i zostały włączone do późniejszych budynków.

W 1939 r. rozbiórka późniejszych budynków odsłoniła dwie ocalałe ściany domu, a także podstawy filarów podkopu i podstawę wału ogrodowego. Szyb i filary znajdowały się trzy i pół stopy poniżej obecnego poziomu gruntu, dlatego zostały zasypane, ale ściany zostały zachowane, a dawne wnętrze budynku przekształcono w mały dziedziniec, dzięki czemu pozostałości można oglądać od wewnątrz. Dostęp do nich zapewnia grobla, biegnąca między numerami 50 i 52 Stonegate.

Uważa się, że ściana południowo-wschodnia była ścianą szczytową. Kamienna konstrukcja jest tylko fragmentarycznie wypełniona późniejszą cegłą, ale zawiera szafkę z rowkami, w których znajdowały się drzwi i półka. Ściana południowo-zachodnia jest bardziej kompletna i zawiera dwuskrzydłowe okno w stylu normańskim. Ściana północno-zachodnia jest późniejsza, ale zawiera kilka kamieni pochodzących z pierwotnego domu.

Dom został uznany za zabytek wpisany do rejestru zabytków, a w 1954 r. stał się także budynkiem zabytkowym klasy I. Mimo że jest w ruinie, Civic Trust opisuje go jako "najstarszy dom w Yorku", a An Inventory of the Historical Monuments in City of York stwierdza, że "pozostałości mają duże znaczenie historyczne".