All Cannings Cross, Avebury

All Cannings Cross to nazwa farmy i stanowiska archeologicznego w pobliżu All Cannings, niedaleko Devizes w angielskim hrabstwie Wiltshire. Stanowisko jest wpisane na listę zabytków.

Jest to pierwsze miejsce, w którym archeolodzy zidentyfikowali pojawienie się technologii z epoki żelaza w Wielkiej Brytanii. W 1911 roku zostało ono po raz pierwszy zbadane przez Bena i Maud Cunningtonów po tym, jak otrzymali oni informację o znalezieniu licznych kamieni młotkowych na zaoranym polu w Vale of Pewsey. Późniejsze wykopaliska prowadzone przez Cunningtonów natrafiły na grubą warstwę humusu zawierającą dużą ilość ceramiki i kości zwierzęcych, a także narzędzi z brązu i żelaza. Datę odkrycia tego miejsca oszacowano na ok. 500 r. p.n.e. czyli na okres przejściowy między epoką brązu a epoką żelaza.

Cunningtonowie powrócili na te tereny w latach 1920-1922, a badania szerokiej gamy ceramiki, którą wydobyli, miały wpływ na zrozumienie tego okresu. Od VIII w. do VII w. p.n.e. na tym obszarze znajdował się bogaty zestaw różnych typów naczyń, często bardzo dekorowanych i dobrze wykonanych. Niektóre z nich były pokrywane tlenkiem żelaza i wypalane w warunkach utleniających, dzięki czemu ceramika mogła być wypalana do połysku jak naczynia z brązu. Ceramika ta, której typowym miejscem występowania jest All Cannings Cross, została znaleziona na obszarze południowej Brytanii od Somerset Levels po wschodnie Hampshire. Sugeruje to wysoki stopień interakcji w tym okresie oraz pewien rodzaj wspólnych wartości, które wskazują, że społeczności w tym regionie pozostawały w bliskich kontaktach, prawdopodobnie poprzez sieci wymiany wykorzystywane do handlu brązem.

Istnieją dowody na istnienie niektórych budynków pofabrycznych i innych elementów osadniczych, takich jak paleniska i podłogi.

Nowsze prace przeprowadzone przez Uniwersytet w Sheffield w 2003 i 2004 roku pozwoliły zinterpretować humusowe złoże jako część grupy dużych jam, analogicznych do podobnych stanowisk w pobliskim Potterne lub East Chisenbury. Charakter samej osady jest wciąż słabo poznany i nie ma pewności, czy middeny reprezentują odpady z gospodarki rolnej, czy też zostały one stworzone rytualnie w wyniku grupowych uczt.