Forest of Galtres, Easingwold
Fakty i informacje praktyczne
Królewski Las Galtres został założony przez normańskich królów Anglii w North Yorkshire, na północ od starożytnego miasta York, rozciągając się aż do samych jego murów. Główną osadą w królewskim lesie była wioska targowa Easingwold, ale w 1316 roku las obejmował 60 wiosek na 100 000 akrach. Las Galtres był ściśle związany z Yorkiem: Davygate w mieście było miejscem sądu leśnego i więzienia, królewskiej wolności w obrębie miasta York; Davygate, z którego zarządzano lasem, upamiętnia Davida Le Lardinera, którego ojciec, Jan Lardiner, był królewskim spiżarzem lasu Galtres, a tytuł ten stał się dziedziczny w rodzinie. Za panowania Henryka II las osiągnął swój największy rozmiar, ale już w XV wieku zaczęto wyrażać obawy związane ze skalą wylesiania.
Oprócz przyjemności, jaką królowie czerpali z polowań na jelenie, las był niezawodnym źródłem drewna. W 1225 r. Galfredo de Cumpton, forestario de Gauterio, otrzymał polecenie dostarczenia z lasu do Yorku drewna do naprawy mostu i wyłomów w palisadzie, aby zbudować drewniane palisady zamku York, które poprzedziły konstrukcje kamienne z XIII wieku.
W średniowieczu cenne były także inne prawa w lasach królewskich, choć kolidowały one z ochroną drzew. Pannage, czyli praktyka wypędzania świń domowych, aby mogły żywić się opadłymi żołędziami, bukwią, kasztanami i innymi orzechami, była tak ważna, że w Domesday Book często wyceniano las pod kątem jego zdolności do utrzymywania świń. Królewscy leśnicy pobierali opłaty za prawa do pannage w typowym roku 1319 od hodowców świń, z których co najmniej jeden był rzeźnikiem wieprzowym z Yorku. Niektóre nominacje były dożywotnie: 14 czerwca 1626 r. Karol I przyznał footfostership, czyli opiekę nad królewskim jeleniem w Galtres, Jamesowi Rosse, z 4d per diem. Obrona cennych, tradycyjnych praw miejscowych chłopów do pastwisk w granicach Galtres prowadziła do przemocy przeciwko wtargnięciom, nawet tym usankcjonowanym wolą króla: grupa czterdziestu uzbrojonych mężczyzn zebranych z pięciu wsi zburzyła ogrodzenia i spaliła żywopłoty w Lesie Galtres w roku 1348, kiedy panowała zaraza.
W obrębie Forest of Galtres zamek motte-and-bailey został zbudowany w miejscu Sheriff Hutton przez Ansketila de Bulmer na ziemi podarowanej mu przez Wilhelma Zdobywcę; został on przebudowany w 1140 r. przez Bertrama de Bulmer, szeryfa Yorku, za panowania króla Stefana. Zachowane pozostałości kamiennego zamku Sheriff Hutton zostały zbudowane na zachodnim krańcu wioski przez Johna, Lorda Neville'a w latach 1382-98.
Poeta John Skelton umieścił swój sen w "The Garlande of Laurell", "studyously dyuysed at Sheryfhotton Castell, in the Forest of Galtres", gdzie
Z wiersza czytelnik dowiaduje się, że Elżbieta, hrabina Surrey, wraz z damami swojego domu mieszkała w Sheriff Hutton. W tym czasie była to siedziba jej teścia, księcia Norfolk, który zajmował stanowisko głównodowodzącego armii przygotowanej do inwazji na Szkocję.
W sztuce Szekspira Henryk IV, część 2 występuje pod anglojęzyczną nazwą "Gaultree Forest".
Easingwold
Anglia