Peddimore Hall, Kingsbury

Peddimore Hall to dwór położony w dzielnicy Walmley w Sutton Coldfield, w Birmingham, West Midlands, w Anglii. Jest to zabytek wpisany na listę zabytków i budynek klasy II. Obecnie jest wykorzystywany jako prywatna rezydencja.

Pierwsza wzmianka o Peddimore pojawiła się w 1281 roku, kiedy to została przekazana przez Thomasa Ardena z Ratley Hugh de Vienne, a następnie w 1286 roku Thomasowi i Rose de Arden z Hanwell. W 1288 r. właściciele Peddimore Hall otrzymali od hrabiego Warwick, Williama de Beauchamp, pozwolenie na łowienie ryb w Ebrook na swojej ziemi, na wypuszczanie świń do lasu i na wywóz drewna w ramach odszkodowań budowlanych.

Pierwsza wzmianka o budynku w tym miejscu pochodzi z 1361 r. kiedy to John de Arden otrzymał pozwolenie na budowę prywatnej kaplicy.

Peddimore Hall jest otoczony podwójną fosą, która tworzy prostokątny teren. Podwójna fosa była w tamtych czasach często używana jako symbol statusu, ale miała także praktyczne zastosowanie, ponieważ uniemożliwiała dostęp złodziejom, otaczała zwierzęta hodowlane, a także dostarczała wody do ogniska lub dla zwierząt. Podwójna fosa pochodzi z XIII wieku, a od 1281 roku na prostokątnym terenie znajdował się dwór.

Obecny murowany budynek powstał w 1659 r. na miejscu wcześniejszej zagrody, której struktura częściowo została włączona do budynku. Wybudował ją William Wilson, a zamieszkiwał William Wood, wybitny rojalista i strażnik korporacji Sutton w latach 1662 i 1676. Na terenie posesji znajdują się zabudowania gospodarcze, z których część ma konstrukcję drewnianą. Budynek jest zbudowany z czerwonej cegły z narożnikami z czerwonego piaskowca i profilowanym cokołem. Ma dwie kondygnacje. Przy wejściu do budynku znajduje się most zwodzony przecinający fosę. Stara drewniana stodoła na terenie gospodarstwa pochodzi z 1385 r. i prawdopodobnie nie była przebudowywana od tego czasu.

Kiedy rozpoczęła się II wojna światowa, rząd zlecił wykonanie dokumentacji fotograficznej domu i terenu na wypadek zniszczenia go przez bombardowanie. Chociaż w pobliskiej Walmley Ash Lane wybuchła duża bomba, dom nie został uszkodzony w czasie wojny.

Prace archeologiczne zostały przeprowadzone w 1977 i 1980 roku. Pierwsze prace w 1977 roku polegały na badaniu gruntu, a badania z 1980 roku obejmowały wykopaliska na miejscu. W 1998 roku jednostka Field Archaeology Unit Uniwersytetu w Birmingham przeprowadziła ocenę archeologiczną.