Nuneaton Priory, Nuneaton

Nuneaton Priory był średniowiecznym benedyktyńskim domem zakonnym w Nuneaton, Warwickshire, Anglia. Początkowo został założony przez Roberta de Beaumont i Gervase'a Paganella w 1153 roku w Kintbury w Berkshire jako dom córki opactwa Fontevraud we Francji. Wkrótce potem, około 1155 roku, fundacja została przeniesiona do Etone w Warwickshire, które później stało się znane jako Nuneaton.

Nuneaton Priory musiało stać się "denizen", to znaczy naturalizowanym klasztorem angielskim, około czasu likwidacji obcych przeoratów, ponieważ jeszcze w 1424 r. istniał przeor Nuneaton, a potem pojawiają się inne wzmianki.

W różnych okresach dom żeński w Nuneaton był duży - w 1234 r. liczył 93 zakonnice, w 1328 r. 89, ale Czarna Śmierć zebrała swoje żniwo i w każdym razie w 1370 r. było ich 46, w 1459 r. około 40, w 1507 r. tylko 23, a pod koniec, w 1539 r. w sumie 27, z czego 25 otrzymało rentę. Valor Ecclesiasticus z 1535 r. raport Henryka VIII sprzed przejęcia klasztoru, wykazał, że roczny dochód netto przeoratu wynosił około 253 funty.

Pieczęć przeoratu w Nuneaton przedstawia Dziewicę Maryję w pozie siedzącej, która była częstym motywem pieczęci zakonnych w średniowiecznej Anglii, choć nie była najczęściej wybierana. Motyw ten wiąże się z przedstawieniem Najświętszej Maryi Panny siedzącej i zwróconej do przodu, trzymającej na kolanach Dzieciątko Chrystus.

Klasztor został przejęty w 1539 r. podczas likwidacji klasztorów przez króla Henryka VIII, a następnie popadł w ruinę.