Blythswood Hill, Glasgow

Wzgórze Blythswood, zwieńczone eleganckim Blythswood Square, to najbogatsza część centrum Glasgow w Szkocji. Rozciąga się od zachodniej krawędzi Buchanan Street do Gordon Street i Bothwell Street, Charing Cross, Sauchiehall Street i Garnethill. Rozwijała się jako najbogatsza i najzdrowsza dzielnica mieszkaniowa miasta od 1800 roku, a jej georgiańska i wiktoriańska architektura zachowała się jako obszar ochrony zabytków o znaczeniu międzynarodowym. Początkowo było to "Wspaniałe Nowe Miasto Blythswood", które stało się integralną częścią życia biznesowego i społecznego w centrum miasta.

Po reformacji rozległe ziemie Blythswood były własnością znamienitej rodziny kupieckiej Elphinstone z Glasgow; jeden z jej potomków, George Elphinstone, został posłem do parlamentu szkockiego. W XVII wieku, za sprawą jego córki, przeszły one na własność rodziny Douglas-Campbell. Archibald Campbell, którego syn został lordem Blythswood, zaczął sprzedawać te ziemie deweloperom.

Usytuowana po zachodniej stronie Buchanan Street, oficjalnie zaczynająca się od West Nile Street, wznosząca się do Sauchiehall Street i Blythswood Square, prowadzi do dzielnicy Charing Cross. Na północ od niego znajduje się Garnet Hill. Wzgórze Blythswood obejmuje obszar od Renfrew Street, Sauchiehall Street i Bath Street na południe do Bothwell Street i Waterloo Street.

Pierwszą nową ulicą przeznaczoną pod zabudowę mieszkaniową była Sauchiehall Street, a następnie Bath Street w 1802 r. której inwestorem był producent tekstyliów i kupiec William Harley. Założył on również kryte łaźnie publiczne, pierwszą w Europie higieniczną mleczarnię oraz ogromną piekarnię na wschodnim końcu Bath Street. Zaplanowany przez niego Blythswood Square znajduje się częściowo na jego rozległych terenach rekreacyjnych, wieży widokowej, sadach i kręgielni, które udostępnił dla publiczności obok swojego domu Willow Bank. Harley był także właścicielem dużej części wzgórza na północy, które nazwał Garnethill na cześć profesora Thomasa Garnetta.

Blythswood rozwinęło się w związku z ekspansją handlową miasta pod koniec XVIII i na początku XIX wieku. W georgiańskich kamienicach i wiktoriańskich szeregowcach mieszkali zamożni handlarze bawełną, producenci chemikaliów i magnaci żeglugi. Cały obszar znajduje się na planie siatki żelaznej, która rozpoczęła się wokół George Square w latach dziewięćdziesiątych XVIII wieku i została przyjęta przez Radę Miejską Glasgow, a następnie była kontynuowana w rozwoju miasta na zachód od Blythswood i na południe od rzeki Clyde do Tradeston, Laurieston i Hutchesontown. W 1830 r. system siatki żelaznej został przyjęty w Nowym Jorku, a następnie w Chicago i innych miastach Ameryki.

Na Blythswood Square mieszkała Madeleine Smith - córka znanego architekta Jamesa Smitha - która w 1857 r. była sądzona w Sądzie Najwyższym za zabójstwo przez otrucie arszenikiem swojego kochanka Pierre'a Emile'a L'Angeliera. Choć sprawy nie udowodniono, ku uciesze opinii publicznej, historia ta wywołała skandal w szkockim społeczeństwie i została opisana w książce Jacka House'a z 1961 roku Square Mile of Murder.

Obecnie na wzgórze Blythswood powracają budynki mieszkalne, ale pozostają tu głównie prestiżowe biura, hotele, sklepy, restauracje i organizacje artystyczne. Przebudowa budynku dawnego Królewskiego Szkockiego Automobilklubu przy Blythswood Square 8-13 na hotel Blythswood Square jest kontynuacją łaskawości tej okolicy. Glasgow Art Club kontynuuje swoją działalność w duecie kamienic przy Bath Street.

Vincent Street jest najdłuższą ulicą i zawiera największą liczbę wyróżniających się budynków na całym Wzgórzu. Rozpoczyna się na południowo-zachodnim rogu George Square obok Buchanan Street. Wznosząc się w kierunku zachodnim, mija szczyt i schodzi dalej na zachód do skrzyżowania z Argyle Street przy Finnieston, gdzie obecnie stoi pierwszy w mieście pomnik architekta Charlesa Rennie Mackintosha.