Shoulsbury castle, Exmoor

Shoulsbury Castle to fort na wzgórzu z epoki żelaza, położony w pobliżu Challacombe w Devon, w Anglii. Ma formę wielowyspowej zagrody z wałami, położonej blisko szczytu wzgórza na zboczu Shoulsbarrow Common, na wysokości 472 metrów nad poziomem morza.

Zamek Shoulsbury ma nietypowy prostokątny kształt i znajduje się na zachodniej ostrodze wzgórza, co sugeruje, że pochodzi z czasów rzymskich lub epoki żelaza. Jest to największe i najbardziej znane wzgórze na Exmoor, które przez lata było określane jako Solsbury, Shorsbery, Salusbury, Shoulsbury, Showlsborough, Shoulsbarrow w różnych tekstach na przestrzeni wieków. Obszar ten był zamieszkiwany od epoki żelaza do wczesnego okresu saskiego przez lud Dumnonii. W XVIII w. sugerowano, że było to dzieło druidów służące do odprawiania obrzędów religijnych lub "wyczynów lub wystaw lekkoatletycznych".

Fort ma przeważnie podwójny wał, ale na południu naturalna topografia pozwala tylko na jeden. Niezwykły prostokątny plan jest podobny do pobliskich rzymskich fortów w Martinhoe i County Gate, co prowadzi do sugestii, że Shoulsbury może być pochodzenia rzymskiego. Na terenie Exmoor istnieje bardzo niewiele dowodów działalności rzymskiej - zidentyfikowano tylko jeden fort rzymski i dwa forty. Prawdopodobne wejścia znajdują się od strony zachodniej i południowo-wschodniej, wewnętrzny teren ma powierzchnię czterech akrów, a zewnętrzny sześciu. W północno-wschodnim narożniku widoczny jest okrągły kopiec. Został on opisany jako kurhan z epoki brązu i jako taki był wykopany przed 1906 r. ale nic nie znaleziono. W pobliżu znajdują się różne bryły i nierówności, które mogą być platformami mieszkalnymi, a źródłem wody jest rzeka Bray.

Jego położenie w Exmoor prawdopodobnie sprawiało, że w epoce żelaza było to miejsce niezwykle odsłonięte, odległe i niegościnne. Daniel Defoe napisał: "Kraj ten nazywa się Exmore, Cambden nazywa go brudną, jałową ziemią i rzeczywiście tak jest". W 1818 r. znajdował się tuż obok obszaru o powierzchni 20 000 akrów, opisanego jako "His Majesty's Allotment", na którym znajdowała się jedna mała farma i kilka dawnych ścieżek.

Henry Wollcombe napisał w 1839 r. książkę "Some Account of the Fortified Hills in the County of Devon, whether British, Roman, Anglo-Saxon or Danish with plans of many of them", w której opisuje hillfort: "The whole inclosure is a complete morass incapable of being walked on. W istocie całe wzgórze jest bagnem i mokradłami i wymaga wielkiej ostrożności nawet w tej suchej porze roku, aby wybrać drogę. Część z podwójnymi wałami nigdy nie była rowem, była raczej esplanadą dla mężczyzn, którzy mogli się po niej wspinać".