Southend Pier, Southend-on-Sea

Southend Pier jest głównym punktem orientacyjnym w Southend-on-Sea, Essex, Wielka Brytania. Rozciąga się na długości 2,16 km w ujściu Tamizy i jest najdłuższym molo na świecie. Projekt ustawy o budowie nowego mola, które miało zastąpić poprzednie drewniane nabrzeże, uzyskał zgodę królewską w maju 1829 roku, a budowa rozpoczęła się w lipcu 1829 roku. Drewniane molo zastąpiono żelaznym, które zostało otwarte dla publiczności w sierpniu 1889 roku. Kolejka na molo w Southend, otwarta na początku lat 90. XIX wieku, była pierwszą kolejką na molo w kraju.

Molo odegrało ważną rolę podczas obu wojen światowych, np. w czasie I wojny światowej, kiedy przy jego głowicy cumowały statki z niemieckimi jeńcami wojennymi. W czasie II wojny światowej molo zostało przejęte przez Królewską Marynarkę Wojenną i przemianowane na HMS Leigh, a we wrześniu 1939 r. zostało zamknięte dla zwiedzających. Po wojnie, w 1949 roku, molo odwiedziło około 6 milionów osób, co przewyższa liczbę gości sprzed wojny, a w latach 50. ubiegłego wieku otwarto nowe atrakcje. W latach 70. rozpoczął się okres upadku, w wyniku którego w 1980 roku władze ogłosiły plany zamknięcia mola. Po protestach molo pozostało otwarte, a dotacja przyznana w 1983 roku umożliwiła przeprowadzenie prac renowacyjnych, w tym budowę nowej kolejki na molo, która została otwarta w maju 1986 roku przez księżną Annę.

Na molo kilkakrotnie wybuchały pożary, zwłaszcza w latach 1959, 1976, 1995 i 2005. Pożar w 1976 roku był kolejnym, który wybuchł rok później, w okresie, gdy molo podupadało i doprowadził do zamknięcia linii kolejowej. W 1995 r. pożar spowodował znaczne szkody wymagające odbudowy pomostu. Zaledwie dziesięć lat później, w 2005 r. kolejny pożar zniszczył znaczną część drewnianego poszycia i spowodował znaczne uszkodzenia starej głowicy mola oraz otaczających ją konstrukcji.

Sir John Betjeman, angielski poeta i nadawca telewizyjny, powiedział kiedyś, że "molo to Southend, Southend to molo". Molo jest zabytkiem klasy II.