Kościół św. Wawrzyńca, Bradford-on-Avon

Kościół św. Laurence'a, Bradford-on-Avon, Wiltshire, jest jednym z niewielu zachowanych anglosaskich kościołów w Anglii, w którym nie widać późniejszych średniowiecznych zmian lub przebudowy.

Kościół jest poświęcony św. Wawrzyńcowi, a źródła dokumentalne sugerują, że mógł go ufundować św. Aldhelm około 700 r. choć styl architektoniczny wskazuje na X lub XI wiek. Laurence's stoi na wzgórzu, w pobliżu większego normańskiego kościoła parafialnego Świętej Trójcy.

Przez wiele lat budynek był używany jako szkoła i dom, oba na więcej niż jednej kondygnacji. Został ponownie odkryty w 1856 r. przez Williama Jonesa, rektora Świętej Trójcy, i odrestaurowany w latach 1870-80. W 1952 r. kościół został wpisany na listę zabytków klasy I.

Data powstania budynku była przedmiotem wielu dyskusji. Około 50 lat temu H. M. Taylor, po rozmowach z dr Edwardem Gilbertem, stwierdził, że jego zdaniem główny materiał murów do ich pełnej wysokości należy do czasów Aldhelma. Większość najnowszych źródeł podaje późniejszą datę powstania całości lub większej części budowli. Sugeruje się, że został on zbudowany po 1001 roku, kiedy to król Ćwierćwiecze Nieprzysiężne przekazał ten teren mniszkom z opactwa Shaftesbury, uciekinierkom przed wikingami. Były one opiekunkami ciała króla Edwarda Męczennika, przyrodniego brata Ćwiertni i już wtedy uznawanego za świętego, i być może przez pewien czas służyły mu jako kaplica grobowa, co może pomóc w wyjaśnieniu, dlaczego powstała tak mała, ale rozbudowana budowla.

Jest to najbardziej kompletna anglosaska budowla z tego okresu, która, jak się wydaje, była typowym planem klasztornym tamtych czasów, choć w miniaturze. W szczególności dekoracja, w tym fragmenty dużych płaskorzeźb, daje wyobrażenie o bogactwie, jakie zachowały się w kościołach klasztornych. Mimo że istniejący kościół wydaje się być w całości lub prawie w całości anglosaski, wyraźnie widać, że był on wielokrotnie przebudowywany, poza współczesną renowacją, która obejmowała usunięcie schodów wewnątrz i wstawienie okien. Jak na swoje niewielkie rozmiary - nawa ma tylko ok. 7,5 m długości i nieco ponad 4 m szerokości - godna uwagi jest wysokość budynku. Utracono portyk od strony południowej, ale poza tym struktura budynku wydaje się kompletna w swoim ostatecznym anglosaskim stanie.

Para aniołów lecących poziomo, w płaskorzeźbie około pół naturalnej wielkości, prawdopodobnie flankowała dużą grupę rzeźbiarską przedstawiającą Ukrzyżowanie, być może nad łukiem prezbiterium.

Arkady na ścianach zewnętrznych wykonano nie przez nacinanie, lecz przez wysunięcie masywnych kamiennych listew pilastrowych do przodu w stosunku do powierzchni ścian. Pod tym względem są one podobne do Great Dunham i wieży kościoła parafialnego w Tasburgh w Norfolk, a także do kościołów parafialnych w Earls Barton i Barton-upon-Humber.