Czarnogłówka zwyczajna

Sikora uboga to uroczy, mały ptak występujący w całej Europie i regionie palearktycznym. Ma szaro-brązowe pióra z charakterystyczną czarną czapeczką i "śliniakiem". Jest prawdziwym entuzjastą lasów iglastych i zazwyczaj nie migruje. Należy do rodzaju Poecile, co odróżnia ją od jej kuzynów z Nowego Świata, sikor. Istnieje 14 uznanych podgatunków sikory ubogiej.

Ten drobny ptak mierzy około 11,5 cm długości i waży około 11 gramów. Można go odróżnić od sikory czarnogłowej po kolorze czapeczki oraz delikatnych różnicach w upierzeniu. Jego głos to charakterystyczne nosowe "zee, zee, zee".

Jeśli chodzi o gniazdowanie, sikora uboga jest prawdziwym majsterkowiczem, drążąc własne dziuple w spróchniałych pniach lub drzewach. Wyściela swoje gniazdo materiałami takimi jak futro, włosy i pióra. Diety sikory ubogiej składają się głównie z owadów, gąsienic oraz nasion. Niestety, często pada ofiarą pchły trocinowej.

Globalna populacja sikory ubogiej jest dość liczna, szacowana na 175 do 253 milionów dojrzałych osobników. Chociaż liczebność tej populacji powoli spada, gatunek ten jest nadal klasyfikowany jako "najmniejszej troski" przez IUCN. Jednak w Wielkiej Brytanii sikora uboga napotyka znaczące wyzwania. Utrata siedlisk, konkurencja o miejsca gniazdowania oraz drapieżnictwo ze strony dzięcioła dużego, doprowadziły do zauważalnego spadku liczebności tego gatunku.