Fulmarus

Fulmary to fascynujące ptaki morskie, znane z lotu z sztywnymi skrzydłami i charakterystycznych rurkowatych nosów. Należą do rodziny Procellariidae, która obejmuje dwa żyjące gatunki oraz dwa wymarłe gatunki kopalne z epoki miocenu. Fulmary zazwyczaj gnieżdżą się na klifach, gdzie składają jedno, czasami dwa jaja na gołych skałach lub trawiastych półkach. Poza sezonem lęgowym przemierzają otwarty ocean, żywiąc się rybami, kałamarnicami i krewetkami. Co niezwykłe, te ptaki mogą żyć nawet 40 lat.

Pod względem taksonomicznym, fulmary dzielą kilka cech z innymi członkami rodziny Procellariidae i szerszego rzędu Procellariiformes. Do tych cech należą kanały nosowe, które łączą się z górnym dziobem oraz unikalnie zbudowany dziób. Produkują również specjalny olej żołądkowy, przechowywany w proventriculusie, który mogą rozpylać jako mechanizm obronny. Dodatkowo, fulmary mają gruczoł solny nad kanałem nosowym, który pomaga im regulować poziom soli w organizmie.

Nazwa rodzaju "Fulmarus" pochodzi od staronordyckich słów: "fúll" oznaczającego nieprzyjemny zapach i "már" oznaczającego mewę, co odnosi się do silnego zapachu ich oleju żołądkowego. Dwa żyjące gatunki fulmarów to fulmar północny (Fulmarus glacialis) i fulmar południowy (Fulmarus glacialoides). Chociaż zamieszkują różne regiony oceaniczne, mają wiele wspólnych cech.

Oba gatunki gnieżdżą się na klifach, gdzie składają pojedyncze białe jajo w płytkich gniazdach wyłożonych materiałem roślinnym. W przeciwieństwie do niektórych innych ptaków morskich, fulmary nie są nocnymi ptakami lęgowymi i nie korzystają z nor. Są pelagicznymi drapieżnikami, co oznacza, że polują na ryby, kałamarnice, krewetki i inne morskie organizmy w otwartym oceanie. Z czasem ich zasięg rozszerzył się dzięki dostępności pożywienia, choć zmiany klimatyczne mogą na to wpływać.

Historycznie, fulmary były łowione na pożywienie, co prowadziło do spadków populacji w intensywnie eksploatowanych obszarach. Na przykład ich mięso było niegdyś podstawą diety społeczności na wyspie St Kilda. Co ciekawe, populacja fulmarów nie doświadczyła nagłego wzrostu, gdy w 1930 roku ludzie opuścili St Kildę.

Fulmary to unikalne ptaki morskie o charakterystycznych cechach i zachowaniach, odgrywające kluczowe role w swoich ekosystemach. Pomimo historycznej eksploatacji, ich odporność i zdolność adaptacji sprawiają, że nadal są istotną częścią środowiska morskiego.