Jeleń wschodni

Podgatunki

Wyróżniono kilkanaście podgatunków C. nippon:

• C. nippon nippon – jeleń japoński
• C. nippon aplodontus
• C. nippon mantchuricus (C. nippon dybowskii) – jeleń Dybowskiego
• C. nippon mandarinus
• C. nippon grassianus
• C. nippon sichuanicus
• C. nippon yesoensis
• C. nippon taiouanus – jeleń tajwański
• C. nippon pseudaxis – jeleń wietnamski
• C. nippon kopschi
• C. nippon keramae
• C. nippon pulchellus – jeleń wyspowy

Morfologia

Ubarwienie sierści brunatne, dość zmienne; grzbiet i boki ciała pokryte białawymi cętkami. Długość ciała do 1,5 m, ogona do 20 cm, wysokość w kłębie 75–110 cm, masa ciała do 110 kg. Poroże jelenia wschodniego charakteryzuje się niezbyt silnym odgałęzieniem, a liczba odnóg jest nie większa niż 8. Samica nie posiada poroża. Największe rozmiary osiągają podgatunki syberyjskie, a najmniejsze żyją na Tajwanie.

Preferuje lasy liściaste i mieszane z gęstym podszytem, ale łatwo przystosowuje się do zmiennych warunków i różnych wysokości (od poziomu morza do 1800 m n.p.m.).

Tryb życia

Dorosłe samce są samotnikami łączącymi się w małe stada tylko w okresie godowym. Stado składa się z kilku łań i jednego byka. Zwierzę żywi się głównie trawą oraz liśćmi drzew i krzewów. Żyją 15–18 lat. Żerują głównie w nocy.

Komunikują się przy pomocy dźwięków. Zapachy wykorzystywane są do przekazywania informacji o gotowości do rozrodu oraz do znakowania terenu.

Rozmnażanie

Dojrzałość płciową uzyskują ok. 16–18 miesiąca życia. Sika jest gatunkiem poligamicznym. Samiec gromadzi na swoim terytorium haremy do 12 samic.

Gwizdowisko rozpoczyna się w październiku i trwa do końca listopada. Ciąża trwa od 210 do 230 dni, samica rodzi 1–2 młode o wadze urodzeniowej od 4,5–7 kg. Młode przebywają z matką do ukończenia roku. Sika może krzyżować się z jeleniem szlachetnym.

Zagrożenia i ochrona

Do najgroźniejszych wrogów jelenia wschodniego należą wilki, tygrysy i ludzie. W Polsce jest zaliczany do grubej zwierzyny z okresem ochronnym, został wpisany także na listę gatunków obcych, które w przypadku uwolnienia do środowiska przyrodniczego mogą zagrozić gatunkom rodzimym lub siedliskom przyrodniczym.