Kwiczoł

Kwiczoł (Turdus pilaris), uroczy ptak z rodziny drozdowatych (Turdidae), zamieszkuje lasy i zarośla północnej Europy oraz regionu palearktycznego. Gdy nadchodzi zima, te ptaki migrują na południe, często kierując się do Wielkiej Brytanii, południowej Europy, północnej Afryki i Bliskiego Wschodu. Choć rzadko spotyka się je w charakterze ptaków lęgowych na Wyspach Brytyjskich, spędzają tam zimowe miesiące w dużej liczbie.

Kwiczoły są wszystkożerne, mają zróżnicowaną dietę obejmującą mięczaki, owady, dżdżownice, jagody, ziarna i nasiona. Dla bezpieczeństwa często gniazdują w małych koloniach. Ich gniazda, budowane na drzewach, są starannie pielęgnowane przez oboje rodziców, którzy karmią pisklęta do momentu, gdy będą one gotowe do opuszczenia gniazda po około dwóch tygodniach.

Kwiczoły są łatwe do zidentyfikowania dzięki charakterystycznemu wyglądowi. Mają szary wierzch głowy, szyję i kuper, jednolicie brązowy grzbiet, ciemne skrzydła i ogon oraz białe podskrzydła. Ich pierś jest mocno cętkowana z czerwonawym odcieniem. Podczas migracji i zimy często tworzą duże stada, mieszając się z droździkami.

Po raz pierwszy opisane przez Karola Linneusza w 1758 roku, kwiczoły są dumnymi członkami rodzaju Turdus, znanego z zaokrąglonych głów, spiczastych skrzydeł i pięknych pieśni. Gniazdują w północnej Europie, a zimy spędzają w zachodniej i południowej Europie oraz północnej Afryce. Okazjonalnie pojawiają się nawet tak daleko jak Islandia, Grenlandia i części Azji.

Jeśli chodzi o siedliska, kwiczoły preferują mieszane lasy latem oraz otwarte tereny, ziemie rolnicze i sady zimą. Są dość nomadyczne, przemieszczając się do obszarów bogatych w jagody i owady. Ich migracja na południe rozpoczyna się w październiku, a większość dociera do Wielkiej Brytanii do listopada.

Sezon lęgowy rozpoczyna się w maju w miejscach takich jak Polska. Samica buduje gniazdo w kształcie kubka, zazwyczaj w lasach. Zazwyczaj składa pięć do sześciu jaj, które wysiaduje przez około trzynaście do czternastu dni. Pisklęta, urodzone bezradne, opuszczają gniazdo po około czternastu do szesnastu dniach. Na szczęście populacja kwiczoła jest stabilna, co daje im status "najmniejszej troski" na Czerwonej Liście IUCN.

W Wielkiej Brytanii jednak kwiczoł znajduje się na Czerwonej Liście ze względu na ograniczoną obecność lęgową. Unikalny wygląd, wzorce migracyjne i wybory siedliskowe sprawiają, że kwiczoł to fascynujący ptak do badania i obserwacji.