Sikora uboga

Sikora uboga to uroczy mały ptak z rodziny sikor (Paridae), należący do rodzaju Poecile. Jeśli kiedykolwiek widziałeś sikorę ubogą, sikorę czarnogłową lub sikorę lazurową, możesz uznać sikorę ubogą za znajomą, ponieważ wyglądają bardzo podobnie. Te ptaki są niewielkie, mierzą około 12 cm długości i ważą około 12 gramów. Ich najbardziej charakterystyczne cechy to czarna czapeczka i kark, jasne policzki, brązowy grzbiet oraz szaro-brązowe skrzydła i ogon. Ornitolodzy rozpoznają od 8 do 11 podgatunków sikory ubogiej.

Jeśli chodzi o dietę, sikory ubogie są mało wybredne. Żywią się gąsienicami, pająkami i nasionami. Do gniazdowania preferują dziuple w drzewach, często powiększając istniejące już otwory, zamiast drążyć nowe. Typowe zniesienie składa się z około 5 do 9 jaj. Można je spotkać w umiarkowanych rejonach Europy i północnej Azji, gdzie zamieszkują różnorodne siedliska, w tym suche lasy.

Sikora uboga została po raz pierwszy opisana przez Karola Linneusza w 1758 roku i należy do rodzaju Poecile. Badania DNA wykazały, że są częścią grupy znanej jako euroazjatyckie „typowe sikory”. Istnieje dziesięć uznanych podgatunków sikory ubogiej, każdy z własnym zasięgiem występowania w Europie i Azji.

Pod względem siedlisk, sikory ubogie są dość elastyczne. Są powszechne w umiarkowanej strefie Europy i północnej Azji, preferując wilgotne lasy liściaste, zwłaszcza te z dębami lub bukami. Można je także znaleźć w pobliżu rzek, w parkach, a nawet w ogrodach. Choć większość sikor ubogich pozostaje w jednym miejscu przez cały rok, niektóre przemieszczają się nieco po sezonie lęgowym. Niestety, ich liczebność maleje, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii, gdzie populacja spadła o ponad 50% od lat 70.

Pod względem zachowania, sikory ubogie są zwinne i schludne, podobnie jak ich krewniacy z rodziny sikor. Są monogamiczne i często pozostają z tym samym partnerem przez całe życie. Zwykle gniazdują w dziuplach drzew, wyściełając je mchem i włosami. W cieplejsze miesiące głównie żywią się pająkami i owadami, przechodząc na nasiona, orzechy i jagody jesienią i zimą. Są również znane z gromadzenia i przechowywania nasion, z szczególnym upodobaniem do bukwi, jeśli jest dostępna.