Necropolis of Anghelu Ruju, Alghero

Nekropolia w Anghelu Ruju to prenuragijskie stanowisko archeologiczne położone na północ od miasta Alghero, w prowincji Sassari, na Sardynii. Jest to największa nekropolia przednaturgijskiej Sardynii.

Nekropolia została odkryta przypadkowo w 1903 r. podczas wykopalisk pod budowę gospodarstwa rolnego na terenie winnicy Sella&Mosca. Znaleziono wówczas ludzką czaszkę i naczynie na trójnogu. Po tych odkryciach archeolog Antonio Taramelli przeprowadził w następnym roku pierwsze wykopaliska na tym terenie, odkrywając dziesięć domus de janas. Później odkryto jeszcze 21 innych, a dalsze prace badawcze doprowadziły do odkrycia 38 domus de janas. które pozwalają datować nekropolię na późny neolit i potwierdzają jej użytkowanie również w epoce miedzi i wczesnej epoce brązu, między 2800 a 1600 p.n.e. Ponadto znaleziska narzędzi krzemiennych, grotów maczug, grotów strzał, siekier i paciorków sugerują, że kultura ta kładła nacisk na polowania i sprawność wojowników; natomiast srebrne pierścienie, miedziane sztylety, które wydają się pochodzić z Hiszpanii, szydło, które prawdopodobnie pochodziło z południowej Francji, miedziany pierścień w stylu wschodnioeuropejskim oraz siekiera pochodząca z Wysp Brytyjskich wskazują, że Sardynia była w tym okresie silnie zaangażowana w handel międzynarodowy. Ze swojej strony Sardyńczycy byli znani z posiadania dużej ilości cennego obsydianu z Monte Arci, dawno uśpionego wulkanu na wyspie.

Do najbardziej uderzających cech Nekropolii należą liczne rzeźby przedstawiające głowy długorogich byków, znajdujące się w co najmniej trzech grobowcach i wokół nich. Przypuszcza się, że wspierają one teorię "Bogini Matki", a także sugerują rodzaj kultu Słońca.