Villa Gallarati Scotti, Vimercate
Fakty i informacje praktyczne
Villa Gallarati Scotti to pałac wiejski położony w pobliżu miejscowości Vimercate, w prowincji Monza i Brianza, w regionie Lombardia, we Włoszech.
Willa, znana również jako Villa di Oreno, została zbudowana w 1685 r. przez Giovanniego Battistę Scottiego, Conte di Colturano. Była to jedna z willi wyrytych przez Marcantonio Dal Re w jego książce o współczesnych willach delizia w pobliżu Mediolanu.
Willa została przebudowana w stylu neoklasycznym pod koniec XVIII i na początku XIX wieku przez architekta Simone Cantoniego. Na fasadzie dodano dużą tarczę zegarową. W otaczających willę ogrodach, ozdobionych parterami, znajdowało się Nimfeum Neptuna z fontanną z wodospadem. Ta ostatnia była podziwiana przez francuskiego uczonego Montesquieu w 1728 roku. W późniejszym okresie, podczas prac renowacyjnych, ogród zmienił również styl. Pierwotnie opierał się na stylu francuskim, zawierał posągi, fontanny i otoczony drzewami teren. Po renowacji przyjął nowszy styl angielski, został powiększony, wycięto krzewy i zastąpiono je wielką równiną trawy otoczoną wysokimi drzewami.
Wnętrze zdobiły różne freski z XVII w. w tym Sala Aleksandra Wielkiego z freskami przedstawiającymi sceny: Aleksander poskramia Bucefała; Aleksander i węzeł gordyjski, Aleksander ranny pod Tarsu, Aleksander pod Issus. Na suficie znajdują się alegoryczne figury: Ułaskawienie, Miłość ojczyzny, Obfitość, Zwycięstwo i Siła. Choć nie udało się ustalić, kto jest autorem dzieła, przypisuje się je Pietrowi Maggi, Giovanniemu Battiście Sassi, Francesco Bianchi lub Giovanniemu Battiście Castellino.
W 1845 r. książę Tomaso Gallarati Scotti zamówił dzieła u Gioacchino Crivellego, a następnie u Franco Ruggeriego.
Następcą księcia Tomasza był jego syn G. Carlo, książę Molfetty. Carlo, który bardzo interesował się naukami przyrodniczymi i hodował zwierzęta w ogrodzie willi, wiadomo, że kiedyś wystąpił z niedźwiedziem na cele charytatywne.
Willa Gallarate Scotti ucierpiała także w czasie dwóch wojen światowych. Podczas pierwszej wojny sam G. Carlo udostępnił ją jako centrum rehabilitacyjne dla rannych żołnierzy, podczas drugiej wojny willa została skonfiskowana i wykorzystana do celów wojskowych. Pod koniec wojny to Giacomo Gallarate Scotti, spadkobierca G. Carlo, odnowił willę i dokończył prace mające na celu jej odrestaurowanie.
Lombardia