Castel Masegra, Sondrio

Castel Masegra w Sondrio zajmuje dominującą pozycję przy wejściu do Valmalenco. Jest to jedyny z trzech zamków miejskich, który przetrwał rozbiórkę wszystkich fortyfikacji Valtelliny zarządzoną przez Gryzoni w 1639 r.; wynika to z faktu, że w tym czasie był on rezydencją potężnego rodu Gryzoni z Salis.

Zamek ma średniowieczne fundamenty, o których do dziś świadczą dwie wieże na północnym wschodzie i północnym zachodzie. W tamtych czasach był on wykorzystywany głównie przez wojsko, a wejście do niego znajdowało się od zachodu, wąską ścieżką w górę rzeki Mallero. W ciągu wieków poddawano go licznym przebudowom, aby dostosować go do różnych dominujących funkcji, do których był wykorzystywany. W późnym średniowieczu stała się rezydencją rodzin de' Capitani, czyli Capitanei, a później Beccaria. W okresie renesansu zamek pełnił głównie funkcje mieszkalne, o czym świadczą niektóre zewnętrzne elementy architektoniczne, takie jak loggia i wieżyczka od strony południowej, służąca jako gołębnik, a także cenne freskowane pomieszczenie ze sklepieniem kolebkowym. Wraz z nadejściem Gryzonii stał się siedzibą rodziny Salis, która wykorzystywała go jako rezydencję, ale przede wszystkim jako magazyn wina. Z tego okresu pochodzi obecny wjazd od strony wschodniej, który umożliwiał wjazd do zamku wozom. Wraz z powrotem Valtelliny do Księstwa Mediolanu zamek przeszedł w posiadanie rodziny Guicciardi, która przekazała go państwu. Do lat 80. XX w. był wykorzystywany jako koszary, a później jako siedziba Okręgu Wojskowego.

W starych stajniach otwarto Muzeum Historii Zamku Masegra, które przedstawia trzy wieki dominacji Graubuenów w Valtellinie.