San Giacomo alla Lungara, Rzym

San Giacomo alla Lungara to kościół w Rzymie, w dzielnicy Rione Trastevere, zwrócony w stronę Via della Lungara. Nazywany jest także San Giacomo in Settimiano lub in Settignano, ze względu na bliskość Porta Settimiana, zbudowanego przez Septymiusza Sewera i włączonego przez Aurelianusa do murów miejskich.

Kościół ma średniowieczne korzenie: prawdopodobnie pochodzi z czasów pontyfikatu Leona IV w IX wieku. Piotra przez papieża Innocentego III. Dawnymi dokumentami potwierdzającymi jego istnienie są bulle papieskie z 1198 i 1228 roku, kiedy to kościół został uznany za filię Bazyliki św. W XII w. papież Innocenty IV przekazał go Zgromadzeniu Sylwestrów; w 1620 r. Kapituła Watykańska powierzyła kościół franciszkanom, a następnie zakonnicom pokutnic, które w 1644 r. powierzyły Luigiemu Arrigucciemu odrestaurowanie budynku: w wyniku tych prac kościół utracił swój bazylikowy układ z trzema nawami i stał się kościołem jednonawowym z kasetonami na suficie. W tym samym okresie zakonnice wybudowały również przyległy klasztor, przeznaczony dla prostytutek pragnących zmienić swoje życie; klasztor został zburzony w 1887 r. podczas budowy Lungotevere. W tym samym okresie kościół, po 15 latach opuszczenia i narażenia na zniszczenie, został ostatecznie odnowiony.

Po drugiej stronie Lungotevere można zobaczyć romańską dzwonnicę z XII wieku, która jest jedynym zachowanym elementem średniowiecznym. Wnętrze kościoła jest jednonawowe. Najsłynniejszym dziełem sztuki jest pomnik Ippolito Merendy autorstwa Gian Lorenzo Berniniego: płyta nagrobna w kształcie obciągniętego prześcieradła, podtrzymywana rękami i zębami przez uskrzydlony szkielet. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Giovanniego Francesco Romanellego przedstawiający Jakuba Apostoła.