Coppa Nevigata, Park Narodowy Gargano

Coppa Nevigata to stanowisko archeologiczne w prowincji Foggia, w południowych Włoszech, na południowy zachód od Manfredonii, na wybrzeżu apulijskim półwyspu Gargano.

Najwcześniejsza obecność człowieka na tym terenie, położonym na skraju laguny przybrzeżnej, z łatwym dostępem do morza i licznych zasobów naturalnych, datuje się na neolit, między VII a V tysiącleciem p.n.e. W późniejszym okresie osada z końcowego neolitu kontynuowała działalność w epoce brązu; obecność w tym miejscu jest potwierdzona w fazach protapeninskiej, apenińskiej i subapenińskiej włoskiej epoki brązu.

W epoce brązu powstała znacząca osada, która utrzymywała kontakty z cywilizacjami egejskimi; kontakty te są najbardziej widoczne w fazie subapenińskiej, kiedy to na stanowisku znaleziono fragmenty ceramiki mykeńskiej. Od początku fazy protoapenińskiej istnieją dowody na pozyskiwanie purpurowego barwnika z muszli mureksa oraz na tłoczenie oliwek w celu uzyskania oliwy z oliwek. Produkcja barwnika purpurowego, która rozpoczęła się około 1800 r. p.n.e. jest najwcześniejszą produkcją potwierdzoną we Włoszech. Produkcja barwników wzrastała do XIV w. p.n.e. ale gwałtownie spadła w XII w. w fazie subapenińskiej. Niektóre obszary w pobliżu fortyfikacji i na brzegu laguny były przeznaczone zarówno do przetwarzania i przechowywania zbóż, jak i do pozyskiwania purpurowego barwnika; działalność ta została później przeniesiona w obrębie osady. Teren był broniony przez mury obronne z suchego kamienia.

Obecnie prowadzone są tam okresowe prace wykopaliskowe przez zespół z Uniwersytetu Sapienza w Rzymie pod kierunkiem Alberto Cazzelli.