Spires of Naples, Neapol

Iglice Neapolu to monumentalne kolumny w historycznym centrum miasta Neapol we Włoszech.

Kolumny morowe były budowane dla uczczenia zakończenia epidemii lub uwolnienia od niej. Kolumny te mogą być również nazywane wotywnymi kolumnami maryjnymi lub kolumnami Trójcy Świętej, a także mogą być związane z klęskami nie będącymi klęskami żywiołowymi, takimi jak trzęsienia ziemi lub erupcje, lub po prostu manifestować wiarę, pokutę lub ekspiację. Nazwy kolumn pochodzą zazwyczaj od religijnej ikony wotywnej znajdującej się na ich szczycie. Większość pozostałych kolumn została zbudowana w krajach katolickich w Europie w XVII i XVIII wieku. Ich bogata ornamentyka jest charakterystyczna dla architektury barokowej. W Neapolu, w porządku chronologicznym według daty ukończenia budowy, można wyróżnić trzy główne iglice: Iglica San Gennaro na placu poświęconym kardynałowi Sisto Riario Sforzy. Jest ona dziełem Cosimo Fanzago, prawdopodobnie największego architekta neapolitańskiego baroku. Iglica została wzniesiona dla uczczenia ocalenia miasta od wielkiego trzęsienia ziemi w 1631 r. Iglica San Domenico znajduje się na placu San Domenico Maggiore. Nazwa nawiązuje do św. Domenico di Guzman, założyciela zakonu dominikanów. Budowę iglicy rozpoczęto po epidemii dżumy w 1656 r.; projektantem był ponownie Fanzago. Pracę podjął architekt królewski, Francesco Antonio Picchiati, którego troska o udokumentowanie i zachowanie ruin starożytnego rzymskiego miasta Neapolis, znajdujących się pod tym miejscem, spowodowała zawieszenie budowy w 1680 roku. Do tego czasu iglica osiągnęła zaledwie połowę swojej obecnej wysokości. Dopiero w 1737 r. architekt Domenico Antonio Vaccaro, pod patronatem Karola III, pierwszego burbońskiego monarchy Neapolu, ukończył budowę guglii. Z definicji ta iglica jest jedyną prawdziwą "kolumną morową" spośród wszystkich trzech. Iglica Niepokalanej Dziewicy znajduje się w centrum placu Gesù Nuovo. Została wzniesiona za czasów Karola III. Karola III, który stwierdził, że ludność powinna mieć możliwość podziwiania posągu Niepokalanej bez konieczności wchodzenia do kościoła Gesù Nuovo, gdzie stał posąg. Jezuita Francesco Pepe odmówił królewskiego patronatu i sfinansował budowę iglicy z publicznych datków. Iglicę zaprojektował Giuseppe Genoino, a głównymi rzeźbiarzami byli Matteo Bottiglieri i Francesco Pagano. Bogata ornamentyka iglicy uosabia neapolitańską rzeźbę barokową. Budowę ułatwił fakt, że w tym miejscu znajdował się już wcześniej istniejący pomnik, konny posąg Filipa V Hiszpańskiego, który został częściowo zniszczony w 1707 r. gdy skończyły się rządy hiszpańskich wicekrólów.