Addizione Erculea, Ferrara

Addizione Erculea lub Erculean Addition to obszar ekspansji miejskiej utworzony w 1492 roku przez rozszerzenie murowanych granic miasta Ferrara, Włochy. Jest on uznawany za przykład renesansowej urbanistyki.

Średniowieczne, otoczone murami miasto Ferrara było geograficznie ograniczone od południa przez odnogę delty rzeki Pad. W 1450 r. poprzedni książę, Borso d'Este, powiększył nieco miasto w kierunku południowym, wykorzystując tereny odzyskane z brzegów rzeki.

Jednak Ercole d'Este cierpiał z powodu ataków i oblężeń ze strony Wenecji na północy i państw papieskich na południu. W 1492 r. aby pomieścić rozrastające się miasto i stworzyć twierdzę, która byłaby odporna na oblężenia, Ercole d'Este zlecił architektowi Biagio Rossettiemu opracowanie planów rozbudowy miasta na północ od niego. Mury na tej granicy zbiegały się z północną flanką Castello Estense. Mury te zostały zburzone, a fosa, obecna Corso Giovecca, została zasypana. W przeciwieństwie do gęstych, chaotycznych traktów średniowiecznego centrum, Addizione stworzyło główną drogę wschód-zachód, reprezentowaną obecnie przez Corso Porta Po, Biagio Rosetti i Porta Mare; oraz ulicę północ-południe, reprezentowaną przez Corso Ercole I d'Este, odchodzącą od Castello.

Addizione ponad dwukrotnie powiększyło obszar murów obronnych miasta i włączyło do niego tereny przeznaczone pod uprawy i prywatne parki. Wśród budynków wzniesionych w tym sektorze w ciągu następnych dziesięcioleci i wieków znalazły się Palazzina di Marfisa d'Este, kościół Santa Chiara, Palazzo Roverella, Palazzo Prosperi-Sacrati, kościół Teatini, kościół San Carlo oraz XVII-wieczny Teatro Comunale.

Mury obronne Ferrary rozciągały się niegdyś na długości 13 kilometrów, do dziś zachowało się około 9 kilometrów, głównie na północy i wschodzie miasta. Porta degli Angeli była pierwotnie północnym wejściem do Addizione Erculea.