Castello di Caneva, Caneva

Średniowieczny zamek w Caneva, według niektórych badaczy, został zbudowany w pobliżu wcześniejszej rzymskiej wieży strażniczej, powszechnej konstrukcji u podnóża regionów Veneto i Friuli, pochodzącej prawdopodobnie z paleoweneckiego kasztelu.

Wzgórze, na którym stoi zamek, oraz teren pod nim były prawdopodobnie zamieszkane już we wczesnym średniowieczu, ale niewiele wiadomo o tym okresie.

W 1034 r. zamek pojawił się wśród posiadłości Kościoła w Akwilei: został on przyznany przez cesarza Konrada II patriarsze Poppone do walki z Węgrami, ludnością zmierzającą do Wenecji Euganejskiej około roku 1000. Zamek, pożądany przez wielu szlachciców z Friuli, Treviso, a nawet Padwy ze względu na swoje strategiczne położenie, był kluczowym punktem wielu bitew między wojskami patriarchatu a wojskami Marca Trevigiana; jednym z najtrudniejszych momentów było oblężenie przez Trevigianów, które trwało ponad piętnaście dni i zakończyło się zniszczeniami i śmiercią.

Zamek, po poddaniu się Serenissimie, był na tyle sprawny, że wytrzymał oblężenie Turków. Informacje te pochodzą z rejestrów parafii w Caneva, w których odnotowano również spalenie Castelat di Villa i inwazję turecką na równiny między Veneto a Friuli. Od XVII wieku zamek zaczął podupadać i dziś z dawnego dworu pozostały jedynie resztki murów obronnych i kilka baszt. W centrum kruszących się murów znajduje się XI-wieczny kościół Santa Lucia z dzwonnicą. Wewnątrz znajdują się renesansowe freski, w tym statyczny św. Wawrzyniec w malowanej niszy, zawdzięczany malarzowi Pietro Gorizio.