Basilica di San Giovanni Maggiore, Neapol

Bazylika San Giovanni Maggiore to kościół znajdujący się w Largo San Giovanni Maggiore w centrum Neapolu we Włoszech.

Kościół w tym miejscu został wzniesiony prawdopodobnie w IV wieku. Istnieje kilka legend dotyczących powstania kościoła. Jedna z nich głosi, że cesarz Konstantyn I ufundował kościół w podzięce za uratowanie jego córki Costanzy z katastrofy statku. Być może został on zbudowany lub wprowadzony do istniejącej wcześniej pogańskiej świątyni poświęconej kultowi Herkulesa lub Hadriana. Jeden z kamieni w architrawie datowany jest na 324 r. Kościół był wielokrotnie przebudowywany, m.in. w VI wieku. Prawdopodobnie za czasów Belizariusza przekształcono go w bazylikę w stylu bizantyjskim.

Po trzęsieniu ziemi w 1635 r. w wyniku ostatniej przebudowy w 1656 r. powstała barokowa budowla autorstwa Dionisio Lazzari, którą można dziś oglądać. Zaprojektował on obecną kopułę, ukończoną w 1685 roku. Kolejne trzęsienia ziemi w latach 1732 i 1805 wymagały kolejnych rekonstrukcji.

Trzęsienie ziemi w 1870 r. zniszczyło kościół i zerwało dach. Podczas odbudowy Gennaro Aspreno Galante nie był w stanie odtworzyć dawnych szczegółów. Prawie zrównany z ziemią w 1872 roku, miejscowy kanonik Giuseppe Perrella zlecił inżynierowi George'owi Tomlinsonowi, z pomocą Errico Alvino i Federico Travagliniego, neoklasyczną rekonstrukcję, ukończoną w 1887 roku. Sto lat później dach ponownie się zawalił, zamykając kościół na 42 lata, aż do czasu, gdy w 1978 r. podczas renowacji odsłonięto wczesnochrześcijańską apsydę, znajdującą się pod drewnianym chórem z XVII wieku. Przez długi czas kościół był zamknięty dla potrzeb renowacji i badań architektonicznych.