Capo di Bove, Rzym

Capo di Bove to stanowisko archeologiczne przy Drodze Appijskiej na obrzeżach Rzymu we Włoszech. Znajdują się tam łaźnie termalne z rozległej posiadłości należącej w II wieku n.e. do Herodesa Atticusa i jego żony Annii Regilli.

Nieruchomość pod numerem 222 przy Drodze Appijskiej, będąca wcześniej własnością prywatną, została w 2002 r. przejęta przez rząd włoski. Teren łaźni był w tym czasie wykorzystywany pod uprawę winorośli. Nazwa tego miejsca pochodzi z czasów średniowiecza, kiedy to teren ten znany był jako "Casale di Capo di Bove e di Capo di Vacca", nazwana tak na cześć rzeźb znajdujących się na pobliskim grobowcu Caecilii Metelli. Teren ten został zakupiony w 1302 r. przez kardynała Francesco Caetaniego, bratanka papieża Bonifacego VIII. W XVII wieku teren ten służył jako szpital, a w XIX wieku był pod kontrolą klasztoru przy Bazylice św. Pawła za Murami.

Wykopaliska, które można codziennie bezpłatnie zwiedzać, odkryły termy pochodzące z połowy II wieku. Łaźnie te były używane co najmniej do IV wieku i prawie na pewno były przeznaczone do użytku prywatnego. Znalezione tam greckie napisy przypominają nam o greckim pochodzeniu Herodesa Atticusa. W łaźni znajduje się kilka dobrze zachowanych mozaik, a wysoka jakość użytych materiałów budowlanych sugeruje, że było to bardzo eleganckie otoczenie z pomieszczeniami typowymi dla łaźni rzymskich, tj. caldarium, tepidarium i frigidarium. Woda była dostarczana przez dwie duże cysterny.

Na terenie parku znajduje się również dawny budynek gospodarczy, który został przekształcony w willę przez poprzedniego użytkownika tego terenu. W ścianach budynku znajdują się liczne ruiny z czasów rzymskich, w tym rury z łaźni, które wbudowano w niektóre okna. Wewnętrzna wystawa zawiera fotografie Drogi Appijskiej z pierwszej połowy XX wieku.