Santi Vincenzo e Anastasio a Trevi, Rzym

Santi Vincenzo e Anastasio a Trevi to barokowy kościół w Rzymie, stolicy Włoch. Zbudowany w latach 1646-1650 według projektu architekta Martino Longhi Młodszego, położony w pobliżu Fontanny di Trevi i Pałacu Kwirynalskiego, dla którego pełnił funkcję kościoła parafialnego, jest znany jako miejsce przechowywania prekordiów i zabalsamowanych serc 22 papieży od Sykstusa V do Leona XIII.

Santi Vincenzo e Anastasio a Trevi znajduje się na miejscu średniowiecznego kościoła, który w 962 r. został wymieniony w bulli papieża Jana XII jako filia bazyliki San Silvestro in Capite, a także w XV-wiecznych zapiskach. Od XVI wieku znany jako Santi Vincenzo e Anastasio, został przebudowany w stylu barokowym i ukończony w 1650 roku. Dwie entablatury nałożone na główną, wszystkie trzy z łukowatymi, skośnymi lub łamanymi frontonami, koncentrują uwagę na bogato rzeźbionym środkowym przęśle dwóch kondygnacji fasady, w kompozycji teatralnej "bardziej osobliwej niż wzorcowej", która znalazła niewielu naśladowców. Gęste rozmieszczenie kolumn korynckich, dziesięć w dolnym rzędzie i sześć powyżej, daje łącznie, wraz z kolumnami flankującymi finestrone górnej kondygnacji, osiemnaście w pełni zdemontowanych kolumn korynckich.

Kościół został zrekonstruowany na polecenie kardynała Mazarina, którego triumfalnie przedstawiony herb i kapelusz kardynalski, podtrzymywany przez anioły, jest głównym elementem kompozycji fasady. Podobno na fasadzie, w centralnie umieszczonym maszkaronie kobiecym, przedstawiona jest także siostrzenica Mazarina, Maria Mancini, kochanka Ludwika XIV. Rzeźbiarski portret kobiety świeckiej i wsparcie herbu kardynała przez rzeźby dwóch nagich kobiet sprawiają, że kościół jest wyjątkowy wśród kościołów Rzymu.

Do lat dwudziestych XIX wieku Santi Vincenzo e Anastasio a Trevi był znany jako "parafia papieska". Wnętrze kościoła jest jednonawowe; ołtarz zdobi obraz Męczeństwo świętych Wincentego i Anastazego pędzla Francesco Pascucciego. W Santi Vincenzo e Anastasio a Trevi został pochowany wybitny włoski ilustrator i grawer Bartolomeo Pinelli, a także rosyjska księżniczka Zinaida Wołkońska.

Jego trawertynowa fasada okazała się porowata; w latach 1989-90 przeprowadzono renowację przy użyciu płynnej zaprawy hydraulicznej i innych materiałów, aby powstrzymać proces niszczenia.