Basilica di Sant'Eustorgio, Mediolan

Bazylika Sant'Eustorgio to kościół w Mediolanie w północnych Włoszech, który znajduje się w parku miejskim Basilicas Park. Przez wiele lat był to ważny przystanek dla pielgrzymów udających się do Rzymu lub do Ziemi Świętej, ponieważ mówiło się, że znajduje się w nim grób Trzech Króli.

Założone prawdopodobnie w IV wieku, swoją nazwę zawdzięcza Eustorgiuszowi I, biskupowi Mediolanu, któremu przypisuje się przeniesienie do miasta rzekomych relikwii Magów z Konstantynopola w 344 roku. W 1764 r. po usunięciu starożytnego filaru, odkryto pochówek chrześcijański, w którym znajdowały się monety cesarza Konstansa, syna Konstantyna Wielkiego.

Kościół został później przebudowany w stylu romańskim. W XII w. kiedy Mediolan został splądrowany przez Fryderyka Barbarossę, relikwie Magów zostały przywłaszczone, a następnie przewiezione do Kolonii. Dopiero w latach 1903/4 fragmenty kości i szat zostały odesłane do Sant'Eustorgio. Obecnie znajdują się one w ołtarzu Trzech Króli, obok pustego sarkofagu Trzech Króli. Do dziś, na pamiątkę Trzech Króli, dzwonnica zwieńczona jest gwiazdą zamiast tradycyjnego krzyża.

Od XIII wieku kościół był główną mediolańską siedzibą dominikanów, którzy przyczynili się do jego przebudowy. Obecna fasada jest XIX-wieczną rekonstrukcją. Wnętrze składa się z nawy głównej i dwóch naw bocznych, przykrytych sklepieniami pachwinowymi. Z romańskiego kościoła zachowały się jedynie fragmenty absydy, natomiast z pierwotnej wczesnochrześcijańskiej budowli odkopano pozostałości również pod absydą.

Po prawej stronie nawy głównej kościoła znajdują się kaplice zbudowane od XIV wieku przez główne rody miasta. Pierwsza od wejścia pochodzi z XV wieku i zawiera renesansowy nagrobek oraz tryptyk Ambrożego Bergognone. Trzy pozostałe są bardziej wiekowe, mają freski szkoły Giotta i grobowce członków rodziny Visconti. W ołtarzu głównym znajduje się imponujący marmurowy poliptyk z początku XV wieku, a podobne dzieło znajduje się w prawym transepcie, obok wczesnochrześcijańskiego sarkofagu Magów. Na uwagę zasługuje również Ukrzyżowanie na stole autorstwa weneckiego artysty z XIII wieku oraz Św. Ambroży pokonujący Ariusza autorstwa Ambrogia Figino z końca XVI wieku.

Za apsydą znajduje się najbardziej charakterystyczny element kościoła - kaplica Portinari, jeden z najsłynniejszych przykładów sztuki renesansowej w Lombardii. Znajdują się w niej freski Vincenza Foppa i marmurowy nagrobek autorstwa Giovanniego di Balduccio, XIV-wiecznego ucznia Giovanniego Pisano. W kaplicy znajduje się również ważny zabytek dominikański, Arka św. Piotra z Werony, który jest pełen marmurowych płaskorzeźb autorstwa rzeźbiarza Giovanniego di Balduccio.