Lateran Baptistery, Rzym

Jana na Lateranie w Rzymie, z którym zostało połączone przez późniejsze budownictwo. Jana na Lateranie, do której przyłączyła się późniejsza konstrukcja. Baptysterium zostało ufundowane przez papieża Sykstusa III w 440 r. być może na wcześniejszej konstrukcji, ponieważ powstała legenda, że Konstantyn Wielki przyjął w nim chrzest i wzbogacił konstrukcję. Bardziej prawdopodobne jest jednak, że chrzest odbył się we wschodniej części Imperium Rzymskiego i prawdopodobnie został udzielony przez ariańskiego biskupa. Przez wiele pokoleń baptysterium to było jedynym baptysterium w Rzymie, a jego ośmiokątna struktura, skupiona wokół dużej ośmiokątnej misy do pełnego zanurzenia, stanowiła wzór dla innych w całych Włoszech, a nawet motyw ikoniczny w iluminowanych manuskryptach - "Źródło Życia".

Wokół centralnej części, gdzie znajduje się niecka chrzcielnicy, znajduje się ośmiokąt utworzony przez osiem porfirowych kolumn z marmurowymi kapitelami korynckimi i klasycznym belkowaniem. Na suficie chrzcielnicy znajduje się opowieść o bitwie na moście Milwijskim. Ambulatorium otacza chrzcielnicę, a ściany zewnętrzne tworzą większy ośmiokąt. Z jednej strony, w kierunku bazyliki laterańskiej, znajduje się piękna kruchta z dwiema porfirowymi kolumnami o bogato rzeźbionych kapitelach, bazach i intarsjach.

Za pontyfikatu Urbana VIII baptysterium zostało poddane gruntownej renowacji. Podczas gdy architektura wnętrza została ujednolicona i upiększona według planów Gian Lorenzo Berniniego, na ścianach ambulatorium Andrea Sacchi umieścił cykl fresków ze scenami z życia Konstantyna. W międzyczasie barokowi papieże ożywili wczesnochrześcijańską liturgię chrztu wielkanocnego, udzielając dorosłym "turchi ed ebrei" chrztu podczas publicznej ceremonii w wigilię Wielkanocy. Zwykła ceglana fasada kościoła została później ozdobiona fryzem zaprojektowanym przez Francesco Borrominiego w 1657 r. zawierającym herb papieża Aleksandra VII.