San Sebastiano, Mediolan

Świątynia San Sebastiano to kościół w stylu późnego renesansu lub manieryzmu w centrum Mediolanu.

Cylindryczny kościół ma kształt puszki zwieńczonej kopułą. Ośmiokątny kościół został oddany do użytku w 1576 r. po zakończeniu okresu epidemii dżumy, pod wezwaniem św. Nieregularny układ przestrzenny jest nietypowy dla kościołów potrydenckich. Być może o jego kształcie zadecydowało miejsce, w którym wcześniej znajdował się średniowieczny kościół lub sanktuarium poświęcone San Quilino. Niektóre dowody sugerują, że architekt Pellegrino Tibaldi zaprojektował budynek, wzorując się na innych okrągłych kościołach lub Panteonie. Nie ustrzegł się manierystycznych detali, takich jak fałszywe okna w górnej kondygnacji i bogato zdobione spandrele. Budowa kościoła była zaawansowana w 1586 roku, kiedy Tibaldi wyjechał do Hiszpanii, a nadzór nad projektem objął Pietro Antonio Barca, który zmodyfikował wysokość i wielkość kopuły. W latach 1616-1617, za czasów Fabia Mangone, przeprowadzono dalszą przebudowę, dobudowując do głównej kaplicy prezbiterium. Kopuła została ozdobiona w 1832 r. przez Agostino Comerio. Budynek był wykorzystywany zarówno jako kościół, jak i kaplica społeczna. Niektóre pomieszczenia w zakrystii służą do wyświetlania filmów.