Barbagia

Barbagia to geograficzny, kulturowy i naturalny region wewnętrznej Sardynii, zawarty w większości w prowincji Nuoro i położony obok masywu Gennargentu.

Nazwa pochodzi od Cycero, który opisał ziemię jako zamieszkaną przez barbarzyńców; Rzymska dominacja nad tą częścią wyspy była w rzeczywistości nigdy więcej niż nominalna. Słowo to dzieli swoją etymologię z przestarzałym Barbary i oba pochodzą z greckiego βάρβαρος, co oznacza „jąkanie”. Sardyńczycy z tego obszaru wyśmiewali także starożytnych Rzymian z pejoratywnym terminem Latrones Mastrucati „Thieves w szorstkich wełnianych odzieży”.

W 594 r. Papież Grzegorz Wielki napisał list do szpitala, chrześcijanina, którego nazywa „przywódcą barbaricini”. Hospito najwyraźniej zezwoliło na ewangelizację pogańskiej Barbagii przez chrześcijańskich misjonarzy.

Obszar ten jest zwykle podzielony na pięć Barbagias: Barbagia z Ollolai, Barbagia z Seulo, Barbagia z Belvì, Mandrolisai, a wreszcie Barbagia Trigònia, historyczna nazwa, o której kiedyś wspomniano obszar Ogliastry. Dwa ostatnie są nazwane na cześć podregionu, a pozostali po ich głównych wioskach.

Obszar jest pełen twardych wzgórz i gór, a obecność jest niewielka. Barbagia jest jednym z najmniej zaludnionych obszarów w Europie, który pozwolił Barbagii zachować swoje skarby kulturowe i naturalne. Barbagia jest jednym z niewielu regionów sardyńskich, w których język sardyński we własnych odmianach, zarówno nuorseńczyków, jak i kampidyjskich, jest nadal używany na co dzień, podczas gdy reszta wyspy przeszła już w większości przejście na włoski.

Jedną z najważniejszych wiosek jest Gavoi. Orgosolo słynął z bandytów, porywaczy oraz typowych malowideł ściennych. Olaiena jest dobrze znana ze swoich win. Innym znanym miastem jest Fonni, najwyższe miasto na Sardynii na ponad 1000 metrów nad poziomem morza. Fonni jest także bramą do systemu Gennargentu Mountain.

Gospodarka składa się z rolnictwa, hodowli owiec, działalności związanej z sztuką i tradycją, turystyką i przemysłem lekkim.